Dvöl - 01.01.1941, Qupperneq 42

38
D VÖL
lega fær í skriftinni. Öðru hvoru
leit hún til mín og spurði, hvernig
ætti að stafa orðin. Ég sagði henni
það, og hún klóraði orðin með
mestu erfiðismunum. Þegar því var
öllu lokið á viðeigandi hátt og lög-
um samkvæmt, spurði ég hana,
hvers vegna hún hefði ekki haft
orð á þessu, þegar það kom fyrir.
Hún leit á mig reiðilega, eins og ég
hefði kallað hana lygara:
„Ég var hrædd um að missa vinn-
una,“ sagði hún.
„En nú?“
„Nú,“ sagði hún, „nú hefi ég
þyngri áhyggjur að bera.“
Morguninn eftir fór ég að sækja
negrann. Hann bjó í kofa um það
bil sex kílómetra út með veginum.
Þar var allt á ringulreið, þakið sigið
og járnarusl allt í kring um kofann.
Hálf tylft af negrabörnum var að
leika sér á veginum. En þegar þau
sáu mig koma, hlupu þau inn í
húsið. Ég gekk beint að dyrunum.
Negrinn hlýtur að hafa heyrt til
mín. Hann opnaði dyrnar og kom
út, áður en ég hafði tíma til að
komast inn. Hann var horaður ná-
ungi með skarð í vörina og geisilega
stórmynntur,
„Jæja, herra minn?“ sagði hann
með glotti um allt andlitið.
„Ert þú Sam Calhoun?" sagði ég.
„Sá er maðurinn, herra minn,“
sagði hann og glotti jafnvel enn
meir. En ég var ekki lengi að
afmá það, með þeim tíðindum, sem
ég hafði að færa.
„Þá verð ég að taka þig fastan,“
sagði ég.
Hann varð hræddur.
„Yður er ekki alvara?“ sagði
hann.
„Ekki það?“ sagði ég, fletti við
jakkaboðungnum og sýndi honum
lögreglumerkið.
„En hvað hefi ég gert?“
„Þú getur sagt mér það,“ segi ég,
„þegar þú ert kominn í'hegningar-
húsið.“
Ég ýtti honum inn í bifreiðina,
og við lögðum af stað til Warrens-
town. Á leiðinni var hann alltaf að
tönnlast á því, að hann hefði ekki
brotið lögin.
„Kannske þú haldir, að það sé
löglegt að nauðga hvítum konum,“
sagði ég.
„Hvað eigið þér við?“ sagði hann
ólundarlega.
Þá reiddist ég.
„Það þýðir ekki að tala þannig
við mig, svartur,“ sagði ég. „Það
getur orðið þér dýrkeypt."
Þá þagnaði hann.
Þegar við komum í fangahúsið,
las ég honum kæruna. Milly hélt
því fram, að hún hefði farið yfir
ána til Tallulah í vor sem leið, til
þess að heimsækja kunningja sinn.
Hún hafði verið þar í viku. Kvöldið,
sem hún ætlaði heim aftur, var
ferjan síðbúin, og til þess að eyða
tímanum, reikaði hún eftir árbakk-
anum. Hún hélt því fram, að negr-
inn hefði elt sig. Um leið og hún
sneri til baka, kom hann til hennar
og sagði eitthvað við hana. Hún