Dvöl - 01.01.1941, Side 63

ðftír (sunnar f\. TAagnúss
Nóttin líður. hljóðlát eftir vijúkum mosatóm,
og myrkrið hnýpir niðri í lœgðum dalsins.
En sólskin er á tindum, þó að sofi dalsins hlóm,
og söngur hljómar efst í geirum fjallsins.
Þú gengur. upp úr dalnum, og Ijósið lokkar þig,
og Ijómi kvöldsins örosir yfir tindum,
og himnaskip í ládauðu hafi spegla sig,
því hvergi örlar fyrir neinum vindum.
Þú eygir nýja veröld, og útsýnin er víð.
— En álfur sofa bak við kvöldsins glóðir. —
Og vornóttin er mjúk eins og móðurhöndin blið
og mildum bjarma reifar fjallaslóðir.
Og jörðin er svo fögur og faðmur hennar hlýr,
og ferskur ilmur berst að vitum þínum.
í bjarmanum frá kvöldinu birtist dagur hýr
og brosir móðurfagurt augum sínum.
En þegar gróinn dalurinn opnar augu sín,
og andardráttur. lífsins fyllir geiminn,
þá hljómar rölld i fjarska: Sjá, þetta er gjöf til þln,
og þú skalt leggja af stað að sigra heiminn.