Dvöl - 01.01.1941, Side 64

58
DVOl,
C* 1 fÉlngardrau 11111 r Marjorle
Eftir Erskine Caldwell
Helgi Sæmunds3on þýddi
Hann kom — hann kom — gu'ð'
blessi hann! Hann kom til að
kvænast henni -— kom alla leið frá
Minnesota.
Titrandi og flaumósa las Mar-
jorie bréfið aftur og aftur frá sér
numin, unz henni seig móða
á augu. Hún þrýsti bréfinu að
brjósti sér, eins og hún vildi anda
á það allri hamingju hjarta síns.
Hann kom alla leið frá Minnesota
— kom alla þessa löngu leið til þess
að kvænast henni.
Hvert orð, sem í bréfinu stóð,
festist ófyrnanlega í minni henn-
ar. Hugsunin um bréfið var eins og
skáldskapur og fór um hana alla
eins og skyndilegur ylstraumur.
Bréf hans var ekki hjónabands-
tilboð. En hann skrifaði, að hon-
um geðjaðist vel að Ijósmyndinni,
sem hún hafði sent honum. Og
hvers vegna mundi hann koma alla
leið frá Minnesota, ef hann hefði
ekki í hyggju að biðja hennar?
Auðvitað þráði hann hana.
Marjorie hafði einnig mynd hans.
Hún gat næstum því skynjað ó-
þreytanlegt afl hinna holdgrönnu
vöðva hans. Hún fylltist ástríðu til
mannsins, sem hún ætlaði að gift-
ast. Hann var sterkur maður. Hún
mundi verða að lúta þrám hans og
vilja. Honum mundi áreiðanlega
þykja vænt um hana. Hann var
fullþroska maður, og menn, sem
eru fullþroska, þrá fegurð sálar-
innar og líkamans, er þeir kvæn-
ast. Marjorie var fögur. Fegurð
hennar var fólgin í æsku hennar
og yndisleik. Hann skrifaði Mar-
jorie, að augu hennar, andlit og hár
væri hið yndislegasta, sem hann
hefði nokkru sinni séð. Og vöxtur
hennar var líka fagur. Það mundi
hann komast að raun um, þegar
hann kæmi. Grannir limir hennar
voru þvalir og þéttir, eins og hin
ungu barrviðartré vetrarins. Hjarta
hennar var hlýtt og ákaft. Honum
mundi þykja vænt um hana — já,
alveg áreiðanlega.
Skyldi henni lítast vel á hann, og
skyldi hann girnast hana? Auðvit-
að mundi hann gera það, þegar
hann sæi hana. Marjorie ætlaði að
gefa honum sál sína. Sál hennar
skyldi verða hin stærsta gjöf, er
honum hlotnaðist. Fyrst ætlaði hún
að gefa honum ást sína, svo lík-
ama sinn og að lokum sál sína.
Enginn hafði eignazt sál hennar
fyrr. En það hafði heldur enginn
náð valdi yfir líkama hennar né
ást.
Hann hafði verið opinskár í öll-