Dvöl - 01.01.1941, Qupperneq 66

60
nvöL
verðinn, sat Nels í dagstofunni og
reykti pípu sína. Mörgum sinnum
hljóp Marjorie að opnum dyrun-
um, til þess að líta sem snöggvast
á manninn, sem hún ætlaði að
giftast. Þegar máltíðin var fram-
reidd, skipti Marjorie um kjól í
flýti og kallaði á Nels. Nels geðj-
aðist prýðilega að kvöldverðinum
og framreiðslu hans. Marjorie var
svo heitt, að hún gat ekki þolað
að sitja með samanþrýst hné. Nels
snæddi með ágætri matarlyst.
Eftir að Marjorie hafði í skyndi
borið matarleifarnar fram í eld-
húsið, hafði hún kjólaskipti á ný
og kom inn til Nels, þar sem hann
sat við arininn. Þau sátu þögul,
unz Marjorie sýndi honum mynda-
hefti sitt. Hann horfði hljóður á
ljósmyndirnar.
Allt kvöldið sat hún og vonaði,
að hann tæki hana bráðlega í
faðm sinn og kyssti hana. Auðvit-
að mundi hann gera það síðar, en
hún óskaði, að það gerðist nú strax.
Hann leit ekki við henni.
Klukkan hálf ellefu vildi Nels
ganga til náða. Marjorie spratt á
fætur og hljóp upp í herbergi
hans. — Hún lyfti upp hinum
greniilmandi ábreiðum og jafnaði
úr hrukkum svæflanna. Um leið
og hún laut yfir rúmið lagði hún
rjóðan vangann við mjúkt léreftið.
Ef hún feldi sig nú í rúminu, og
Nels fyndi hana, hvað myndi þá
gerast? Hún sleit sig frá þessum
hugsunum og fór aftur til Nels, er
sat enn hljóður við arininn.
Þegar Nels var kominn inn i
herbergið sitt og hafði lokað dyr-
unum á eftir sér, fór Marjorie inn
í svefnherbergið. Hún settist í
hægindastól og horfði út á vatnið.
Eftir miðnætti reis hún á fætur
og afklæddist. Áður en hún gekk
til hvílu, læddist hún á tánum yf-
ir aö dyrum Nels. Þar stóð hún
kyrr um stund og hlustaði áköf.
Hún barði hljóðlega að dyrum.
Hann heyrði ekki til hennar. Hann
svaf.
Marjorie var vöknuð klukkan
fimm. Nels kom fram í eldhúsið
um sjöleytið, þar sem hún var í
önnum við að framreiða morgun-
verðinn. Hann var nýþveginn, og
hún gat næstum því skynjað hið
mikla afl líkama hans, er hún
virti hann fyrir sér.
„Góðan daginn,“ sagði hann.
„Góðan daginn, Nels,“ endur-
tók hún fljótmælt.
Að lokinni tedrykkju sátu þau
í dagstofunni, meðan Nels reykti
pípu sína. Þegar hann hafði lokið
því, reis hann á fætur. — Hann
leit á úr sitt. Marjorie sat fyrir
aftan hann og var órótt innan-
brjósts.
„Hvenær fer lestin til Boston?“
spurði hann.
Hún stóð á öndinni, en leysti þó
úr spurningu hans.
„Viltu fylgja mér á járnbrautar-
stöðina?" spurði hann.
Hún lézt fús til þess.
Marjorie hraðaði sér fram I eld-
húsið, til þess að geta verið ein um