Dvöl - 01.09.1944, Qupperneq 23

Og ég gefst upp sem alltaf áður fyrr
og út í rökkrið þreyttum augum stari,
á sama stað við leyndardómsins dyr
sem drengur ungur beið ég eftir svari.
Eftir Heiðrek Guðmundsson.
Blómgróin jörðin brugðið hefur lit.
Bliknandi laufin skjálfa í haustsins þyt.
Síðustu angan sumardegi frá
sölnandi jurtir bregða fyrir vit.
Húmar af nótt og haust með köldum róm
hrörnandi lifi birtir skapadóm.
Nœst þegar dísir vorsins völdum ná
vex af þess rótum stærra og fegra blóm.
Jurtirnar blikna. Frœin falla i skjól.
Fram veltur stöðugt tímans mikla hjól.
Gróandi lif að lokum deyr — en þó
lyftir því nœsta hœrra móti sól.