Dvöl - 01.07.1945, Page 31

Dvöl - 01.07.1945, Page 31
DVÖL 173 raunar bæði skömm og gámán, ög sumir urðu til að ýta undir Drésa með hægð, en þóttust svo hvergi haía nærri komið, þegar farið var að skamma hann fyrir dónaskap- inn. Húsfreyju féll þetta afar illa og reyndi með bænum og banni að hafa Drésa ofan af þessu hátta- lagi, sem hún áleit stórskaðlegt fyrir heimilisbraginn. En Drési var orðinn svo forhertur í svívirðing- unni, að hann lét sér hvorki segj- ast við milda áminningu né þunga álösun. Þó hlífðist hann við, þegar húsfreyja var nærstödd. Eina ráð- ið, sem nokkuð dugði til þess að hann gleymdi braslifnaði sínum, var að setja hann inn á rúmstokk hjá Kidda litla og láta hann spila við hann lönguvitleysu, eða tálga fyrir hann dýr úr birkilurkum. Hann hafði smám saman komizt upp á lag með það. Húsfreyja vann það þó aldrei til mörg kvöld í einu að hafa Drésa þar inni í hj ónaher- berginu. Þó var henni hlýtt til hans og skildi að kærleiksleysi og hrakningar áttu mikla sök á van- köntum hans. Hann var eins og sjóvelkingur, sem hrekst fyrir stormi og straumi. Fáir höfðu lið- sinnt honum, enginn agað hann með mildri alvöru, engin ástúðleg hönd leitazt við að móta þetta hrjúfa efni. Á aðfangadagskvöldið sat Drési á rúminu sínu, þveginn og vatns- kembáur, í betri fötunum og fall- egu skyrtunni. Hann var mettur og ánægður, óvíst var að honum hefði nokkurn tíma liðið betur á að- fangadagskvöldi, enda strauk hann köttinn með mikilli natni. „Ég læt þetta hérna hjá þér, Andrés minn,“ sagði húsfreyja og lagði peysu og vettlinga á rúmið hjá honum. ,,Þú verður að láta þetta koma upp í kaupið mitt,“ sagði hann. „O, það held ég nú ekki, þetta sem er jólagjöf til þín.“ Þá leit Drési á hana rugluðum augum og orðlaus. Hún brosti og gekk i burtu. Drési skoðaði peysuna sína og strauk hana alla. Hún var úr hvítu þelbandi með útprjónuð- um bekk yfir brjóstið. Hann setti upp vettlingana, þeir voru tvíband- aðir. Án þess að muna eftir að taka þá ofan gekk hann inn í hjónaherbergið. Þar var húsfreyja ein fyrir. „Má ég kyssa þig á kinnina?11 spurði hann feiminn. Hún strauk ljósan hrokkinkoll hans. „Njóttu vel,“ svaraði hún þakk- arorðum hans. „Þegar ég var lítill fór ég í jóla- köttinn,“ sagði hann lágt. Svipur hans var barnslegur og klökkur. „Ég átti enga mömmu.“ — „Hvað er þetta, sem glampar á í lófa þínum?“ spurði húsfreyja, þegar hún laut ofan að Kidda litla til að bjóða honum góða nótt.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.