Dvöl - 01.01.1946, Qupperneq 53

D VÖL
51
Grcin þessi er eftir sænskan blaðamann, og fjallar
um vandamál ungra stúlkna, er sækja dansleiki. Greinin er
að mestu hreinskilin og opinská frásögn ungrar stúlku.
Vandamál ungrar stúlku
Eftir Gert Engström
Hefur nokkur hugsað um það,
að samtals nálega 60.000 ungar
sænskar stúlkur hafast við í dans-
sölum á hverju laugardagskvöldi
kl. 20 — 24? Með öðrum orðum:
fleiri stúlkur en allir íbúar Örebro.
Að sönnu hafa ekki færri en 75 af
hverju hundraði þessara stúlkna
fasta atvinnu, og hér um bil jafn
margar fara í danssalina „einar
saman“. Það er einnig óvéfengj-
anleg staðreynd, að mikill hluti
þessara stúlkna á við hin margvís-
legustu vandamál að stríða, bæði á
vinnustað, í fjölskyldunni, meðal
stallsystra sinna og í umgengn-
inni við hinn hlutann af gestum
danssalanna — karlmennina.
Höfundur þessarar greinar hef-
ur heimsótt einn af mest sóttu
dansstöðum Stokkhólms til þess
að hlýða á frásögn ungrar dans-
meyjar — ósvikins fulltrúa hinna
60.000 stúlkna — af ævi hennar.
Trúlegt er, að margar stúlkur eigi
henni nokkuð sameiginlegt um
þau vandamál, sem hún gerir grein
fyrir hér á eftir.
„Voru Ellen og Gunilla úti að
dansa í gærkvöldi?“ Spurningin
snart þessar tvær 15 ára yngis-
meyjar, sem sátu þar á skólabekkn-
um, eins og svipuhögg. Magra, mið-
aldra kennslukonan brosti ekki;
andlitsdrættir hennar voru hörku-
legir, og hún beið eftir svari. Litlu
stúlkurnar tvær risu með hægð úr
sæti sínu. Þær fengu ákafan hjart-
slátt, og roðinn færðist um andlit
þeirra niður að treyjuhálsmálinu.
Ellen leit á Gunillu. Hvernig áttu
þær að fara að? Hvað mundi játn-
ing hafa í för með sér?
— Við vorum hræddar, báðar
tvær, svo hræddar, að við titruð-
um, segir dökkeygða, fallega, tví-
tuga stúlkan, sem situr gegnt mér
við lítið borð í danssalnum í
National, á meðan saxófónar Sey-
mourshljómsveitarinnar læða slow-
fox fram. Orsökin til þess, að ég
valdi einmitt hana, sem uppistöð-
una í þessa grein, var setning, sem
einn af danspiltunum slengdi
framan í hana. Orðin voru þessi:
„Þú getur víst líka orðið góð, ef
þér bara gæti skilizt, hvers vegna