Dvöl - 01.01.1946, Síða 58

56
DVÖL
Ljóskærh kona
Eftir Dorothy Parker
Hazel Morse var stórvaxin, ljóshærð kona af því tagi, er kemur sum-
um karlmönnum til þess að væta varirnar og draga annað augað kjá-
víslega í pung, þegar þeir bregða fyrir sig orðinu ljóshærð. Hún var
hreykin af hinum smáu fótum sínum og leið þrautir fyrir þá hégóma-
girni að troða þeim ofan í alltof litla, háhælaða skó. Hið furðulegasta
við hana voru hendurnar, kynlegt framhald af holdugum, hvítum hand-
leggjunum, sem alsettir voru daufum, brúnum dílum —, það voru langar
titrandi hendur með stórum, kúptum nöglum. Hún hefði ekki átt að
lýta þær með litlum gimsteinum.
Hún var ekki kona, sem lifði í
heimi endurminninganna. Þegar
hún var hálf-þrítug var fortíð
hennar nokkuð þokukennd og óljós
eins og óframkölluð mynd, sem'
geymir athafnir ókunnugs fólks.
Þegar hún var um tvítugt og
móðir hennar, sem hafði verið
ekkja, dó að lokum, fékk hún at-
vinnu sem liðabrúða í stórri tízku-
verzlun. Það var á dálætisdögum
hinna stóru kvenna, og hún hafði
þá frísklegan litarhátt, tígulegan
vöxt og fögur brjóst. Starfið var
ekki erfitt, og hún hitti marga
menn og eyddi mörgum kvöldum
í samvistum viö þá, hló að fyndni
þeirra og sagði þeim, hvað henni
fyndist hálsbindið þeirra fallegt.
Karlmönnunum leizt vel á hana,
og hún var ekki í neinum vafa um það, að það væri dásamlegt, að karl-