Valsblaðið - 01.05.1995, Side 35

Ólafur Már Sigurðsson (t.h.) afhendir Reyni Vignir, formanni Vals, gjafa-
bréf með nöfnum þeirra sem gáfu tækjabúnaðinn.
Gjöf til Knattspyrnu-
félagsins Vals
Afhent 31. desember 1994
\ tilefni af vígslu félagsaðstöðu í
salarkynnum Vals að Hlíðarenda var
Knattspymufélaginu Val færður til
eignar fullkominn tækjabúnaður til
móttöku á gervihnattasendingum auk
sjónvarps, myndbands, geislaspilara
og hljóðkerfis, auk þess sem komið
var fyrir skjávarpa þar sem hægt er að
horfa á sjónvarpssendingar á breið-
tjaldi.
Það var Ólafur Már Sigurðsson sem
var aðalhvatamaður þessa framtaks.
Markmiðið með þessu framtaki var að
geta boðið upp á þá möguleika fyrir
Valsmenn að hittast og eiga saman
góða stund að Hlíðarenda, fylgjast
með beinum útsendingum af
stórviðburðum í íþróttum og efla
þannig félagsandann.
Að þessar gjöf stóðu um 130 ein-
staklingar og hópar innan
Knattspymufélagsins Vals en þeir
gáfu framlög þar til markmiðinu var
náð. Andvirði gjafarinnar er um 1,5
milljónir.
Getraunir á
laugardögum
Alla laugardagsmorgna í vetur
hittast kátir Valsmenn í félags-
hcimili Vals að Hlíðarenda og
tippa á leikina í ensku knatt-
spyrnunni. Komin er ákveðin
hefð á getraunamorgnana og
boðið er upp á kaffi og meðlæti
auk þess sem menn ræða allt
milli himins og jarðar. Þó aðal-
lega fótbolta. Hvað annað?
Getraunastarfið er mikilvægt
fyrir félagið og eru Valsmenn
nær og fjær hvattir til aö láta sjá
sig í félagsheimili Vals — ef ekki
til að tippa þá bara til að njóta
þess að vera í góðum félagsskap
og ræða málin. Þið sem ekki
komist — munið getraunanúmer
Vals - 101.
VALSBLAÐIÐ
1979
Úr viðtali við Val Bene-
diktsson fyrrum milliríkja-
dómara í handknattleik og
knattspyrnu og landsliðsmann
í handknattleik
Þú varst valinn í fyrsta lands-
liðið í handknattleik, Valur!
„Jú, ég var í því liði. Við fórum til
Svíþjóðar og Danmerkur. Fyrst var
leikið við Svía og við töpuðum víst
15:7, síðan var leikið við nokkur
félagslið og loks haldið til Dan-
merkur. Við vorum örþreyttir og
töpuðum landsleiknum 20:6,
útkeyrðir og gjörsamlega reynslu-
lausir í öllu sem viðkoma lands-
leikjum. Þá höfðu ekki komið hingað
til lands nema tvö eða þrjú félagslið
í heimsókn. Við höfðum eiginlega
ekkert séð af handknattleik eins og
hann gerðist erlendis.
Það var ekki mikið gert í alþjóð-
legum samskiptum á þessum árum
og kannski hafa úrslitin ytra ekki
verið beinlínis hvetjandi. Á árunum
1950 til 1958 voru landsleikimir
þrír, ég var með í öllum leikjunum.
Þriðji leikurinn var hér heima við
Finna. Hann fór fram á
Melavellinum í stormi og strekkingi.
I hálfleik var staðan 2:0 fyrir
Finnana, sem léku víst meö vindinn í
bakið. I seinni hálfleik skoraði ég
fyrsta markið okkar og fyrsta mark
íslensks landsliðs í handbolta á
heimavelli. Og við komust í 3:2 en
Sólmundur í markinu var óheppinn
að láta Finnana jafna undir lok
leiksins. Það var skotið úr hominu
en Sólmundur lyfti fætinum og
boltinn skrúfaði sig inn í homið."
Valur hætti keppni 1962. „Ég var
orðnin hálfgerður afi í liðinu. Beggi
Guðna, var held ég næstelstur, meira
en tíu árum yngri en ég."
Með Valskveðju!