Búnaðarrit - 01.01.1966, Page 106
100
BUNAÐARRIT
um aðgerðum eru kostnaðarlausar, s. s. lagabreytingar og
flutningareglur, en annað kostar fé, sem verzlunin tæpast
stendur undir eins og málin nú standa, s. s. áróður er-
lendis og leiðbeiningaþjónusta svipað og hjá Bretum.
Nú á dögum, þegar allt kapp er lagt á að finna leiðir
til að flytja íslenzkar búsafurðir á erlendan markað og
milljónum til kostað, þá er það undarlegt, að þessu máli
skuli vera svo lítið sinnt, sem raun ber vitni. Og menn
atliugi, að þrátt fyrir alla andstöðu bér heima og marg-
víslega örðugleika eru hrossin þó eina búgreinin, sem
sí&aslliðinn áratug hefur aflaS gjaldeyris meS útflutn-
ingi án nokkurrar aðsto&ar, fékk aldrei neinn bátagjald-
eyri og aldrei neins konar útflutningsuppbaitur. Þannig
hafa veriS flutt og seld úr landi alls um 2750 hross á ára-
bilinu 1956—1965. Það eru nautgripirnir og sauðféð,
sem rífast um skiptinguna á uppbótunum. Hrossabændur
liafa átt fáa formælendur.
Að síðustu vil ég benda Búnaðarþingi á, að það er ekki
meiri áliugi en svo lijá hrossaútflytjendum að halda
áfram þeirri baráttu, sem þeir raunverulega liafa staðið
í þessi síðustu ár, að búast má við, að þeir bætti þessari
verzlun fyrirvaralaust. Málið mundi liorfa öðruvísi við,
að ég hygg, ef bændasamtökin réttu nú þessum aðilum
örvandi liönd og sýndu málinu meiri áliuga og velvilja
en undanfarið hefur komið í Ijós.
Ilvanneyri, 13. janúar 1966,
Gunnar Bjarnason.