Búnaðarrit - 01.01.1966, Qupperneq 123

SKYRSLUR STARFSMANNA
117
magn kraftfóðurs alltaf keypt. Þær ástæð’ur ættu að
kenna okkur, að nauðsynlegt er að liafa annan liátt á um
birgðamagn á þeim tíma árs, er siglingar geta teppzt af
álíka ástæðum og geröist á árinu 1965. Væri ekki óvitur-
legt að fara að dæmi frænda vorra í Noregi, sem liafa sett
sér lög og halda þau, að ævinlega séu til kornvörubirgðir
til manneldis, sem nemi ársforða, og af fóðurvöru minnst
fjögurra mánaða forði.
Þetta eða álíka viðliorf verðum við að móta liér á landi.
Harðæri gerir ekki boð á undan sér. Það varð áþreifan-
legt á árinu sem leið. Á Austurlandi og noröaustanlands
var veðrátta svo óliagstæð, að þess mun lengi minnzt.
Haglendi voru svo léleg vegna kals og lélegrar sprettu,
þar sem land var annars óskemmt af kali á nefndum
landsvæðum, að naumast var liagi fyrir kýr að sumrinu
og eftirtekja beyskapar að sama skapi mjög rýr, að
nokkru einnig vegna lélegrar nýtingar á vissum svæðum
sömu landsliluta. Við mat heimafengins fóðurforða á
haustnóttum taldist svo til, að skorta mundi um 2 millj-
ónir fóðureininga (þ. e. 20 þúsund uppskerueiningar) til
þess að fullnægja eðlilegri þörf fyrir lieimafengið fóður
á nefndu landsvæði.
Nú var eftirtekja fóðurfengs óvenju góð um landið
sunnan- og vestanvert og því tiltölulega auðvell að fá þar
liey, er fullnægt gætu þessum skorti, sem austanlands
liafði til orðið.
Af liálfu landbúnaðarráðuneytisins var skipuð þriggja
manna nefnd, sem annast skyldi útvegun lieys og sjá um
flutninga þess til Austurlands. Frá liálfu Búnaðarfélags
íslands var ég kjörinn til starfs þessa, ásamt Kristjáni
Karlssyni, erindreka, frá liálfu Stéttarsambands bænda
og Pétri Gunnarssyni, forstjóra llannsóknastofnunar land-
búnaðarins, sem er formaður nefndarinnar.
Var hafizt handa í þessu umfangsmikla starfi þegar í
ágústmánuði, og um áramót var búið að vélbinda um 2/3
þeirra 3000 lesta af lieyi, sem gert er ráð fyrir að flytja