Búnaðarrit - 01.01.1966, Page 132
126
BUNAÐARRIT
ckki lengur um ]>á. Þessir minkar liöfðu gert nokkurt tjón
í varpeyjunum, og fuglinn liélt sig frá þeim eyjum, sem
minkurinn var í.
Eftir þetta hélt ég áfram ferðinni út á Reykjanes og
síðan vestur Barðaströnd. Ég liafði meðferðis 2 þjálfaða
veiðiliunda, sem fóru til veiðimanna í Barðastrandar-
lireppi og Rauðasandshreppi.
FerS að Veiðivötnum. Hinn 14. júní hélt ég austur í
Landssveit með veiðihunda og annan útbúnað. Þeir
Landssveitarmenn, Eyjólfur í Hvammi og Filipus á Hell-
um, voru að fara til Veiðivatna í grenjaleit, og fór ég
með þeim í þann leiðangur.
Við héldum í bílum okkar að Hófsvaði; yfir Tungná
fórum við á báti, sem við fluttum með okkur úr hyggð,
en síðan áfram til Vatnanna með bíl Eyjólfs, sem nú í
nokkur ár hefur verið liafður norðan árinnar allt árið
um kring í sambandi við ferðalög til Vatnanna. Við
Veiðivötn fundum við minka á 5 stöðum, en erfiðlega
gekk að vinna þá, og komum við aðeins skoti á einn
mink.
Brunahraunin við Veiðivötn eru mjög liol og komast
minkarnir endalaust undan. Eins og oft vill verða, var
tími okkar takmarkaður í þessari ferð, og vannst því ekki
tími til frekari aðgerða við mink í þetta sinn, því einnig
stóð til að leita að tófugrenjum.
Eitt refagreni fundum við innan við Fossvatn, lágum
við þar alla næstu nótt og náðum 2 yrðlingum. Læðuna
skutum við næsta kvöld, en Rebbi lét ekki sjá sig þá
nóttina, enda voru yrðlingarnir ungir. Landslagi er þann-
ig liáttað við Veiðivötn, að erfitt er að komast í skotmál
við stygg dýr, því þar eru víðáttumiklar sandöldur svo
langt sem augað eygir.
Eftir að liafa fullvissað okkur um, að fleiri yrðlingar
væru ekki í greninu, héldum við að Skálavatni. Minkar
eru nýlega komnir að Veiðivötnum og lítið útbreiddir