Búnaðarrit - 01.01.1966, Page 170
164 BÚNAÐAIiRIT
Þar, sem við rannsóknir reynist mjög súr jarðvegur, verð-
ur kölkun jarðvegs ineð skeljakalki að koma til fram-
kvæmda.
Framleiðsla blandaðs áburðar er atriði, sem þarf að
koma til framkvæmdar, því ef bægt verður að liafa öll
nauðsynleg næringarefni í hverjum poka, sparar það
mikinn flutningskostnað.
Nefndin lítur svo á, að við stækkun Áburðarverksmiðj-
unnar verði að korna Kjarnaáburðinn, ef haldið verður
áfram með þá framleiðslu.
Viðvíkjandi a—d-liðum ályktunarinnar skal þetta tek-
ið fram:
a. Nefndin telur það réttlætismál bændastéttarinnar, að
verðlag áburðar verði jafnt á hverjum verzlunarstað.
b. Nauðsynlegt er, að bændur fái þær áburðartegundir,
sem þeir telja beztar eftir eigin reynslu og ábendingu
ráðunauta.
c. Æskilegt er, að verksmiðjan verði eign ríkisins að öllu
leyli, en ekki lilutafélag, þar sem sjónarmið lilutbafa
geta verið önnur og óliagstæðari landbúnaðinum, en
ef fyrirtækið væri eingöngu ríkiseign.
d. Nauðsynlegt er að tryggja landbúnaðinum nægjanlegt
áburðarkalk, einkum meðan bændur fá ekki tilbúinn
áburð, sem er kalkríkur. Er og brýn nauðsyn, að skelja-
kalk sé fáanlegt á öllum þeim stöðum, þar sem verzlað
er með tilbúinn áburð. Æskilegt er, að leitað sé eftir,
livar við Austurland sé auðvelt um skeljasandstöku,
svo sá landshluti fái þetta efni, til þess að bæta súrar
ræktunarlendur. Nefndin bendir á, að ef til vill sé
líklegra til árangurs að leita til Sementsverksmiðju
ríkisins um rannsókn á kalknámum og að annast miðl-
un á skeljasandi á hafnarstaði.