Búnaðarrit - 01.01.1966, Page 193
BÚNAÐARÞING
187
Mál nr. 34
Erindi stjórnar Búna&arfélags fslatids um ábú8 prests-
setursjar&a.
MáliS afgreitt með eftirfarandi ályktun, sem samþykkt
var með 23 samhlj. atkv.:
Búnaðarþing ályktar að beina því til ríkisstjórnar og
Alþingis að láta fara fram rækilega athugun á ráðstöfun
prestssetursjarða í því augnamiði, að nýting landgæða
þeirra og búskapur á þeim geti haldizt í liendur við ríkj-
andi umbóta- og framfaraþróun í landbúnaði vorum. Er
það livort tveggja í senn fjárliags- og menningaratriði, að
komið verði í veg fyrir, að lirelt og óraunsætt skipulag
sé látið standa í vegi fyrir eðlilegri og liagkvæmri þróun
á þessu sviði.
Nú leiðir atliugun þessi það í ljós, eins og hér er að
vikið, að breytinga sé þörf. Mundi í mörgum tilfellum sii
leiðin raunsæust til úrbóta að selja bændum prestsseturs-
jarðirnar, nema þar sem jarðir þyrfti að nota í almenn-
ingsþarfir, t. d. sem skólasetur. Þá yrði jafnframt búið í
haginn fyrir búsetu presta, þar sem þeir, miðað við nú-
tíma liætti, hefðu sem bezt starfsskilyrði, t. d. við skóla
eða í þéttbýliskjörnum sveitanna.
Greinargerð:
Það ríkti liér á landi um langt skeið sá háttur, að sveita-
prestar fengu að mestu laun sín greidd með þeim liætti,
að þeim voru lagðar til bújarðir, en liöfðu að öðru leyti
tekjur af leigum og landsskuldum jarða, sem tilheyrðu
prestakallinu, lambsfóður auk nokkurrar greiðslu fyrir
svonefnd aukaverk. Til þess að styrkja fjárhagsafkomu
prestanna voru þeim yfirleitt lagðar til góðar bújarðir,
jarðir, sem að notagildi voru í beztu röð bújarða byggðar-
lagsins.
Nú er þetta allt orðið gjörbreytt að öðru leyti en því,
að enn hafa sveitaprestar ráð yfir prestssetursjörðunum,