Búnaðarrit - 01.01.1966, Page 212
206
BÚNAÐARKIT
meira um dýrbít en verið liafði undanfarin ár. Verði
þessum nýlega lagastaf ekki breytt, má gera ráð fyrir,
að bændur hljóti í vaxandi mæli tjón af þessum sökum.
Með lagabreytingunum frá 1964 voru verðlaun fyrir
unna hlauparefi bækkuð úr kr. 350,00 í kr. 700,00, og
virðist þetta liafa átt að koma í stað eilrunar. Þetta er
algjörlega óraunbæft. Það er langt frá því, að það geti
talizt atvinnuvegur að stunda þessa veiði tvo til þrjá
mánuði að vetrinum, og fá ekki annað fyrir en verðlaun
fyrir unnin dýr.
Það er því sanngirniskrafa, að þessum skotmönnum
séu tryggð daglaun svo sem fram kemur í ályktuninni.
Forsenda framangreindrar ályktunar er eftirfarandi
erindi oddvita Vopnafjarðarlirepps:
p.t. Reykjavík, 15. 3. ’66.
Háttvirt Búnaöarþing.
Lög um meindýraeyðingu eru ekki gömul, rúmlega
tveggja ára að mig minnir. Þar var ákveðið að banna
eitrun fyrir refi — árangur var ekki lengi að koma í
Ijós, eins og vita mátti.
Við í Vopnafjarðarhreppi höfðum fram að þessum
tíma baldið dýrbít í skefjum með því að eitra, er fram
á vetur kom, á stöðum, sem erfiðast var við grenja-
vinnslu að fást — aðallega á afréttum inn af Vopnafirði,
en gerðum það þó aldrei í stórum stíl, en bar þó góðan
árangur.
Höfum beldur aldrei orðið varir við dýrbít í göngum
síöan, fyrr en í liaust að gangnamenn riðu fram á 5 dilka
með stuttu millibili, fyrir utan svo marga aðra ræfla.
Svipaða og verri sögu böfðu bændur í Jökuldalshreppi
að segja, þar sem vantaði fjölda lamba strax um rúning
í vor — á einum bæ voru 40 ær lamblausar. Bændur þar
eru því mjög sárir út í þessa friðun á tæfu, sem von er.
Þeir, sem til þekkja og vilja vel, vita, að þetta er ekkert