Búnaðarrit - 01.01.1966, Qupperneq 225

LANDBÚNAÐURINN
219
liagnýtan árangur vísindalegra rannsókna og tilrauna, til
þess að auka framleiðni landbúnaðarins sem allra mest
og framleiða sem ódýrastar vörur miðað við gæði og allar
aðstæður. 1 fimmta lagi liefur það verið, er og verður
stefna íslenzkra bænda að viðhalda íslenzkri sveitamenn-
ingu og aðlaga hana á hverjum tíma breyttum aðstæðum,
án þess að liún missi sérkenni sín og gildi.
Bænduin hefur með sínum viðurkennda dugnaði og
þegnskap tekizt að fylgja fram þessum stefnuatriðum með
ágætum árangri. En nú spyrja þeir: Eigum við að lialda
áfrarn á sömu braut? Nú sem stendur er ekki unnt að
veita ákveðin svör við þessari mikilvægu spurningu. Það
verður að híða við og sjá, hver verður árangur af starfi
sjömannanefndar þeirrar, sem vann að endurskoðun af-
urðasölulöggjafar landbúnaðarins í vetur, og sjá til, liver
verða viðbrögð Alþingis gagnvart afurðasölumálunum
og vandamálum landbúnaðarins yfirleitt.
Á meðan við bíðum átekta, vil ég aðeins beina þeim til-
mælum til bænda að lialda bjartsýni og trú á framfara-
stefnu í landbúnaðarmálum yfirleitt, trú á ræktun jarð-
arinnar, trú á aukna og bætta fóðuröflun á hverju býli,
svo að sem allra minnst þurfi að kaupa af fóðurvörum,
til þess að stunda búfjárframleiðsluna af fullri liag-
kvæmni. 1 svipinn eiga bændur ekki að stefna að' aukinni
framleiðslu, nema þeir séu vissir um að auka liagkvæmni
í búrekstrinum með því móti.
Það þarf að draga úr framleiðslukostnaði búvöru með
öllu liugsanlegu móti öðru en því að skerða tekjur bænda
miðað við aðrar stéttir. Slíkt geta bændur gert með því
að gæta liófs í notkun aðkeyptra rekstrarvara, einkum
kjarnfóðurs, og það geta stjórnarvöldin gert með því að
greiða niður ómissandi rekstrarvörur, eins og tilbúinn
áburð, og lækka á þann liátt framleiðslukostnaðinn og bú-
vöruverðið beinlínis, og lækka þá lieldur að saina skapi
neytendastyrki til niðurgreiðslu á búvöru.
Á meðan jafnmikil eftirspurn er eftir vinnuafli liér á