Fréttablaðið - 16.01.2010, Blaðsíða 21

LAUGARDAGUR 16. janúar 2010 21
svo að opinn hugur er betri en upp-
gerður. Efi er allt sem þarf.
Höfðatölutillagan
En einhverjar línur þarf þó. Og
hver ættu nú að verða samnings-
markmið Íslands? (Aldrei fengum
við að vita samningsmarkmið fyrri
nefndar.) Eigum við að neita með
öllu að borga, að hætti Einars Más,
hins Húgó Chavezka byltingar-
manns norðursins? Nota tækifær-
ið og sýna alþjóðlegu fjármálavaldi
fingurinn? Nei, segir samviskan.
Slíkt væri dæmigerð 2007-hegðun,
áframhaldandi hroki, yfirgangur
og agaleysi. Hér er heldur ekki
verið að tala um ósanngjarnt lán
frá gósenlandi til þróunarlands.
Icesave var rán en ekki lán. Ríkt
land rændi önnur rík. Og ekki vilj-
um við einangrast. Seint förum við
að framleiða okkar eigin farsíma
og hver ætlar að neita börnunum
sínum um námsár í Boston eða
Berlín? Tilfinningin segir manni
að framtíðarfórnin yrði stærri ef
við neitum öllum greiðslum.
Bróðir minn Gunnar er með ein-
falda tillögu að lausn: Hann vill að
heildarskaðanum í Icesave verði
deilt niður á þjóðirnar þrjár sem
borgi samkvæmt sanngjarnri
höfðatölureglu. Og þetta hefur hann
reiknað út: Ef við gefum okkur að
heildarupphæðin vegna Icesave sé
700 milljarðar króna myndi henni
deilt niður á þessar rúmu 76 millj-
ónir manna sem byggja löndin
þrjú. Þá kæmu 45 ensk pund niður
á haus. Samkvæmt því ætti 313.000
manna þjóðin að greiða 2.7 millj-
arða króna. Samkvæmt þessari til-
lögu bróður míns myndum við því
sleppa með tæpa þrjá milljarða
fyrir sögulegt axarskaft, sirka
10.000 kall á mann. Vonandi verður
niðurstaðan einhverstaðar á milli
þessa og samnings 2.
Ekki of mikið, ekki of lítið
Nú þurfa menn samt að setja sér
einhver markmið. Við getum nýtt
okkur hálstakið sem handrukk-
arinn AGS hefur fangað okkur í.
Varla er sanngjarnt að stofnun sem
segist vera alþjóðleg gangi erinda
nokkurra smáþenkjandi stórþjóða.
Við getum minnst á kerfishrun.
Við getum beitt þjóðaratkvæðis-
grýlunni: Þrjóskasta þjóð í heimi
mun ekki samþykkja hvað sem er.
Við getum nýtt okkur viðsnúning í
erlendu almenningsáliti. Við getum
bent á ábyrgð hinna stóru þjóða
sem leyfðu fjárglæpamönnum að
opna netbanka í landhelgi sinni.
Og þegar allt um þrýtur getum við
dregið fram Parísarparið og farið
laganördaleiðina. Umfram allt
megum við alls ekki leysa málið
samkvæmt nýjustu hugmyndum
um orku fyrir Icesave. Það lýsir
vel nýlendueðli Breta og Hollend-
inga að þeim skuli detta í hug að
leggja naflastreng til smálandsins
og soga úr því orkuna til hundrað
ára. Slík lausn væri niðrandi fyrir
okkur. Að borga til fulls væri líka
niðrandi fyrir okkur. Að borga ekk-
ert væri líka niðrandi fyrir okkur.
Og þá er ég loks kominn með vott
af afstöðu í Icesave:
Við eigum að gangast inn á að
borga sanngjarnan hlut í þessu
ráni. Ekki of mikið, ekki of lítið.
Ég vil ekki tilheyra þjóð sem lætur
beygja sig í duftið fyrir græðgi
nokkurra gullfíkla. En ég vil held-
ur ekki tilheyra þjóð sem tekur
enga ábyrgð á yfirlýsingum eigin
ráðamanna og neitar að læra nokk-
uð af hruni alls þess sem sjálf hún
kaus. (Samkvæmt skoðanakönn-
unum er Icesave-flokkurinn enn
stærstur stjórnmálaflokka.) Ég
vil ekki tilheyra þjóð siðblindra
sveitamanna sem ætla stöðugt að
sigra heiminn, á sinn sérísleska
hátt; sem aðeins er hægt að gera
einu sinni og síðan aldrei meir: Því
sá séríslenski „sigur“ felst í því að
valta yfir heiðvirt fólk og hlaupa
svo burt með gróðann, láta sig
hverfa.
Eldskírn þjóðar
Rétt eins og hrunið er Icesave eld-
skírn þjóðar. Eitt sinn var hún í
sjokki og gafst bara upp. Svo var
hún dugleg stelpa og vildi sýna
lit. Loks varð hún þreytt á sjokki
og vissi ekkert lengur. En áður en
hún verður aftur þjóð sem gleymir
öllum sjokkum, og ekkert hefur
öðrum að bjóða annað en yfirgang
og hroka, verður að semja um
Icesave. Og til þess verðum við að
standa saman, kæru landsmenn. Í
smá tíma að minnsta kosti.
Því svo mikið er víst: Hinn eilífi,
sísjálfsendurnýjandi Íslending-
ur verður hættulega fljótur upp
í flugvél aftur, kominn með glæ-
nýjar leiðir til „heimsyfirráða“,
með nýjar „sigur“-formúlur á vör
og nýtt glas af víni í loftinu yfir
heimsborgum fullum af svefn-
heimskum útlendingum sem bíða
eftir því að verða teknir í bólinu.
„Getur ekki klikkað! Óli og Dorrit
ætla að mæta á opnunina!“
Þú ert númer 1000 í röðinni
PS. Eitt hefur þó hrunið góða lagað
í okkar landi. Nú þora menn og
konur loks að tjá sig, á bloggi, í
greinum, úr ræðustól og sínum
eigin kvikmyndum jafnvel. Hrun-
ið vakti Ísland. Ég minnist þess nú,
að lokinni langri greinarsmíð, hve
áður fyrr var fámennt oft á rit-
vellinum. Stundum stóð maður
þar einn og mundaði penn-
ann. Nú má maður hinsvegar
gjöra svo vel og taka númer,
fara aftast í röðina. Á undan
mér eru 999 sjónarmið.
höfundur er rithöfundur
BJARNI BENEDIKTSSON,
STEINGRÍMUR J. SIGFÚSSON,
JÓHANNA SIGURÐARDÓTTIR OG
SIGMUNDUR DAVÍÐ GUNN-
LAUGSSON