Morgunn - 01.12.1944, Blaðsíða 36

130
MORGUNN
— og framhaldslífsins. Henni varð mikið um að komast
að því, að þessi eina ástkæra vera, Geoffrey, sem hún hefði
viljað fórna hverju sem var, ef hamingja hans væri tryggð
með því, hefði verið alvarlega hryggur hennar vegna. Hún
lofaði honum statt og stöðugt, að hún skyldi hætta við
allar sjálfsmorðshugsanir og gera allt, sem hún gæti, til
að vera hamingjusöm, meðan hún ynni störf sín og biði
eftir því að hitta hann aftur. Geoffrey fullvissaði hana aft-
ur á móti um það, að því hraustlegar sem hún ynni að
þessu, því betra ætti hann með að hjálpa henni. Seinna
sannaðist það, að þetta var rétt og hún varð oftar og oft-
ar vör við hann og tilraunir hans til að hjálpa henni. Auk
þess að taka sér nytsamt verk fyrir hendur, sem hjálpaði
henni líkamlega og andlega, varð hún fær um að hjálpa
öðrum, sem sorgbitnir voru, og segja þeim frá reynslu sinni,
þegar hún missti son sinn og fann hann aftur. Þessi stutta
saga um Geoffrey og móður hans, styður áskorun Sir
Oliver Lodge, til hinna sorgbitnu. Þótt okkur sé eðlilegt
að syrgja, þegar við missum líkamlega nærveru þeirra,
sem við elskum, verðum við að minnast þess, að á fyrstu
dögum þeirra í nýja lífinu liinumegin, er hamingja
þeirra í höndum okkar.
Eufemia Waage þýddi.
Loyola.
höfundur Jesúítareglunnar (munkareglu) og einn af mik-
ilhæfustu mönnum rómv.-kaþólsku kirkjunnar, var her-
maður áður en hann gerðist kirkjunnar þjónn. 1 orustunni
um Pampeluna særðist hann, og meðan hann lá í sárum,
sá hann til sín koma veru, sem hvatti hann til þess starfs,
sem síðar varð ævistarf hans. Margskonar aðra sálræna
reynslu öðlaðist þesis alkunni gáfumaður og skörungur.
i