Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 80

174
MORGUNN
eins og áður, skilningurinn óvenjulega skarpur og orðin
skýr. Sjálfur hefir hann merkilega sögu að segja af sálrænni
reynslu sinni, sálfarir hefir hann iðkað um langt skeið og
veit oft meira um framliðna menn, en sumir aðrir vita um
nágranna sína í næsta húsi. MORGUNN harmar það mjög.
vegna lesenda sinna, að geta ekki birt þeim öðru hvoru
pistla frá Þórði Sveinssyni, þeir væru góðgæti, sem mönn-
um mundi heldur þykja matarbragð að. En hann kveðst
vera fæddur til að tala en ekki til að skrifa, og verður hann
að ráða sjálfum sér um það, þótt hinsvegar sé það mjög
miður, hve lítið liggur eftir hann skrifað.
Séra Sveinn Vikingur ritar í Kirkjublaðið, 27. nóv. s.I.,
svar til ritstj. MORGUNS fyrir ummæli þau um þetta mál-
gagn kirkjunnar, sem hann birti í síð-
Kirkjublaðið asta hefti MORGUNS. Það er skemmst
frá að segja, að þarna er ekki vikið einu
orði að því, sem var þungamiðjan í ummælum ritstj., hvort
kirkjan þyrfti umbóta við, eða hvort allt væri harla gott
eins og er. Séra Sveini Vikingi þykir, sem ritstj. hafi eink-
um óskað eftir trúmáladeilum, en á þeim kveðst hann ekki
hafa neina trú. Með því að bera saman greinina í MORGNI
og svar biskupsskrifarans (séra Sv. V.) býst ég við, að
mönnum geti orðið Ijóst, hvernig umhorfs er innan kirkj-
unnar. Vandamál kirkjunnar, sem sumum finnast nú ærin,
má ekki ræða. Ef á þeim er ymprað og það sagt í heyranda
hljóði, sem mikill hluti þjóðarinnar hugsar, þ. e. a. s.
þeirra, sem nokkuð hugsa um kirkjuna og hennar mál,
hrópar málgagn kirkjunnar um trúmáladeilur, og á þeirr*
hefir það enga trú! Er þetta nokkuð annað en staðfesting
á því, sem marga grunar, að hún sitji í öndvegi enn gamla
hræðslan, ógæfuhræðslan við að breyta því, sem óhjá-
kvæmilega verður að breytast? En annað mál er það, að til
kunna að vera þeir, sem sízt áttu á henni von frá höfundi
þessarar greinar í Kirkjublaðinu, en hefðu vænzt frá hon-
um meiri umbótahugar, en raun sýnist verða á.