Morgunn - 01.06.1953, Síða 17

Augnabliksmynd hins ókomna.
Eftir Guðrúnu Guðmundsdóttur.
★
Þar sem um viðkvæmt einkamál er að ræða, nefni ég
engin nöfn og ekki hvenær atburðirnir gerðust, en ég tek
frásögnina af gömlum blöðum í fórum mínum, því að ég
hygg, að einhverjum kunni að þykja hún athyglisverð.
Til mín kom ungur maður, mjög harmþrunginn. Hann
var nýbúinn að missa konuna sína frá tveim ungum börn-
um. Maðurinn átti ekki heima hér í Reykjavík og ég VcU’
honum allsendis ókunnug, en ég kynntist honum náið síðar.
Ungi maðurinn kom til að biðja mig að ná sambandi
við konu sína framliðna. Þetta skeði að morgni dags, og
óviðbúin gat ég ekki haft fund fyrir manninn, en þegar
hann hafði setið inni hjá mér litla stund, sá ég framliðnu
konuna mjög greinilega og lýsti henni. Hann kannaðist við
að lýsingin væri rétt og glaðnaði við.
En í sömu svipan sá ég við hina hlið ókunna mannsins
sýn, sem vakti mér nokkurn óhug: Ég sá þar aðra konu
og greindi óðara að hún var ekki framliðin, heldur lifandi,
jarðnesk kona. Ég þekkti hana ekki, en um leið var við
mig sagt, að þessi kona yrði síðari kona hans. Mér varð
hverft við og hafði vitanlega ekki orð á þessu við mann-
inn, en ég sagði manninum mínum frá þessu, þegar hann
kom heim frá vinnu sinni.
Nú liðu tvö ár. Þessi maður kom oft á heimili okkar
hjóna og urðum við vel kunnug. Þá trúlofaðist hann stúlku,
sem ég þekkti mjög vel, en var alls ekki konan, sem ég
hafði séð við hlið hans morguninn, þegar hann kom fyrst
til mín. Mér leizt mjög vel á þennan ráðahag. Stúlkan var
indæl og áleit ég börnunum vel borgið í umsjá hennar. En