Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 25

MORGUNN
19
glósur um trúgimi spíritista, og taka fúslega undir, ef
sagðar eru sögur um svikamiðla, og þykir minni þörf rann-
sóknar á því, hvað satt sé í þeim efnum, en þegar rætt
er um fyrirbrigði, sem talin eru sönnuð og svik hafi verið
útilokuð.
Það er vitanlegt, þar sem viðhorfin gegn spíritismanum
eru svo margvísleg, þá er raunar alls ekki unnt að ræða
við alla þessa menn í einu. En samt vil ég hér reyna að
gera því efni skil, hvort andstaða þessi sé réttmæt, og
hvort þegar allt kemur til alls, að spíritistar hafi ekki
fullan rétt til að halda fram skoðunum sínum, og hvort
þær eigi ekki einnig fullan rétt á því að vera rannsakaðar
á sama hátt og vér rannsökum ýmis fyrirbrigði náttúr-
unnar, sem oss í fyrstu virðast óskiljanleg og óskýranleg.
Eg vil þegar taka það fram, að ekkert er fjær hugsun
minni en að blanda saman gagnrýni og andstöðu. Gagn-
rýni er sjálfsögð í hverjum hlut, og einmitt aldrei fremur
en þegar verið er að vega og meta kennisetningar. En því
aðeins er gagnrýnin á réttri leið, að niðurstöður hennar
séu ekki fyrirfram ákveðnar.
Er ástæða tU andúðarinnar?
Eins og ég gat fyrr er sérkenning spíritista sú, að líf
sé eftir þetta líf, og að vér getum haft samband við fram-
liðna menn, og að þetta samband sé æskilegt fyrir báða
aðila, þá sem enn dveljast í efnislíkamanum og hina sem
farnir eru, þegar lag er með. Einnig að þessi kynni vor
mannanna af öðrum heimi geti á marga lund beint hugar-
stefnu mannkynsins inn á farsælli brautir. Þess vegna beri
oss mönnum að leita eftir sliku sambandi og skapa því
skilyrði eftir beztu getu.
Fyrst hljótum vér að spyrja oss, hvort þessi kenning
geti á einhvern hátt verið skaðvænleg, og ef svo reynist,
þá er vitanlega full ástæða að vera henni mótsnúinn.
Fyrsta atriðið, er vér verðum þá að taka til athugunar,
er sjónarmið almennra trúarskoðana og siðgæðishug-