Morgunn - 01.06.1953, Síða 31

MORGUNN
25
Ég hygg, að enginn, sem um mál þessi talar af nokkurri
ábyrgð, láti sér lengur til hugar koma, að allt þetta séu
svik. Vér vitum að vísu um miðla, sem uppvísir hafa orðið
að svikum, bæði vísvitandi og óviljandi, og spíritistar hafa
ekki reynt að draga fjöður yfir þá hluti. Sjálfsblekking
getur naumast heldur komið til greina hjá öllum þeim
fjölda manna, sem athugað hafa fyrirbrigðin. Og þá eru
einungis eftir tveir möguleikar, sálræn starfsemi sjálfra
vor, eða að fyrirbrigðin eru raunveruleg og komin frá
ósýnilegum heimi. Og viðfangsefnið hlýtur þvi að verða
að ganga úr skugga um það, hvort heldur sé.
Eins og málunum er komið, þá er vísindunum ekki leng-
ur unnt að ganga þegjandi framhjá þessum hlutum. Þó
að blekkingar hafi komið fram, þó að svonefndar sannanir
hafi reynzt einskis nýtar á stundum, og sumir menn hafi
látið blekkjast af skynvillum, er samt svo geysimikið eftir,
að það krefst að vera kannað rétt eins og önnur vísindaleg
viðfangsefni, sem mannsandinn fæst við. Hversu mörg
víxlspor hafa mennirnir ekki tekið í leit sinni að þekkingu.
Enginn mundi láta sér til hugar koma, að hinar merkilegu
uppgötvanir í efna- og eðlisfræði séu vitleysa fyrir þá sök
eina, að í bemsku þeirra vísinda misheppnuðust margar
tilraunir, og vísindamenn drógu af þeim rangar ályktanir.
Hversu miklar framfarir hefðu orðið í þeim fræðum, ef
menn fyrir þær sakir hefðu í öndverðu úrskurðað þau
svik og vitleysu? Vér vitum fullvel, að einmitt hinar fyrstu
fálmkenndu tilraunir leiddu menn smám saman á rétta
braut. Og sömu söguna höfum vér að segja hvarvetna í
heimi vísindanna. Ef vér athugum sögu líffræðinnar, þá
vitum vér vel, að oft hafa menn verið á villigötum, þótt
áfram hafi þokað, af því að menn gáfust ekki upp, en
fylgdu þeim þræði, sem þeir einu sinni höfðu fest hendur
á, þótt hann ef til vill leiddi að öðru marki en menn í
upphafi héldu. Þeir munu naumast vera margir nú meðal
þeirra, sem eitthvert skyn bera á náttúrufræði, sem neita
því, að þróun hafi átt sér stað í lífinu á jörðunni. En vér