Morgunn - 01.06.1953, Síða 32

26
MORGUNN
vitum einnig hverjar viðtökur sú kenning fékk í öndverðu.
Og hvernig hefði farið, ef vísindamennirnir hefðu tekið
henni með þegjandi lítilsvirðingu, og enginn viljað kanna
rök hennar?
En fer ekki náttúruvísindunum eitthvað líkt gagnvart
spíritismanum? Taka þau ekki þessum málum eins og ein-
hverju, er þeim komi ekki við, og sé svo hugarórakennt,
að ekki taki því að rannsaka það? Mér virðist allmikið
bera á slíku. Vér vitum, að ýmsir ágætir raunvísindamenn
hafa hneigzt að spíritisma og gert hinar merkilegustu til-
raunir, en það er eins og menn vilji líta á þá starfsemi
þeirra líkt og tákn geðbilunar eða ellisljóleika, og því séu
orð þeirra í þessu efni að engu hafandi.
Þarna hygg ég vísindin séu á fullkomnum villigötum.
Það dregur naumast nokkur í efa, að fyrirbrigðin gerist.
Og þegar svo er, þá hljóta þau að standa í sambandi við
annað hvort einhverja eiginleika i manninum sjálfum eða
hinum ósýniléga heimi. Og það er viðfangsefni líffræð-
inganna að ganga úr skugga um, hvað þetta er. Og enginn
hlutur er miður sæmandi frjálsri rannsókn en yppta öxl-
um og segja þetta vitleysu, að órannsökuðu máli.
Líffræði og efnishyggja nútímans segja oss, að líf sé
ekki til utan efnisheimsins. En erum vér vissir um, að vér
þekkjum allan efnisheiminn og lögmál hans? Er ekki mögu-
leiki á, að vér verðum að færa út landamæri efnisheims
vors? Það virðist vera viðfangsefni, sem vert sé að kanna,
Það er enginn óratími, síðan hinir lærðustu líffræðingar
neituðu tilveru bakterianna, eða möguleika þeirra til að
valda sjúkdómum. Ef samtíðarmenn hefðu trúað þeim og
þeirra röksemdum, gæti svo farið, að sá undraheimur væri
ókannaður enn. Og fer ekki mörgum líkt, þegar rætt er
um hin dulrænu fyrirbrigði? Nú er því að vísu ekki að
neita, að margir fást við rannsókn þeirra, en mér virðist
sem allt of margir líti á þau sem eitthvað er liggi utan við
svið náttúruvísindanna. En þar hygg ég þeir vaði villu
og reyk. Ef kenning spíritista um annað líf er rétt, þá