Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 36

30
MORGUNN
gaf mér fullnægjandi sannanir fyrir nærveru sinni, og
trúði mér fyrir vandasömu verki.
Fólkið, sem sat fundinn í Cardiff á Englandi með Harris-
hjónunum, hafði enga hugmynd um þetta. Snemma í des-
ember s.l. sat ég þennan tilraunafund, og þar kom heim-
spekingurinn löngu látni líkamaður fram. Hann gekk að
mér og tók fast í hönd mér. Hann kom með andlitið þétt
upp að andliti mínu, og þá gat ég gengið úr skugga um,
að hann leit alveg eins út og honum hafði áður verið lýst
fyrir mér á fundum í Suður-Afríku.
Hann hélt að mér hvíta hjúpnum, sem hann var klædd-
ur í, svo að ég gæti þreifað á honum. Gerðin var eins og
úr lérefti, en ekki eins mjúk. Hún líktist silki, en var
samt nokkuð trefjótt.
Hann talaöi tíl mín á forn-grísku, sem miðiUinn kann
sannanlega ekJcert í. „Autos eleluþa,“ sagöi hann: ég er
kominn sjálfur.
Hann er óvanur að „koma“, og ekki gefinn fyrir að láta
sig í ljós. En nú hafði hann sérstaka ástæðu til að „koma“,
og ástæðu, sem ég vissi ekkert um fyrr en daginn eftir
fundinn: Margaret Lloyd, miðillinn, sem ég hafði haft
samband við hann hjá suður í Johannesburg, hafði látizt
í sjúkrahúsi þar syðra. Hann kvaðst koma til að uppörfa
mig til þess að halda sálarrannsóknum mínum áfram, og
hét mér óvæntri hjálp. En þá hafði ég í huga, að hætta
þessum rannsóknum mínum.“
Þá segir prófessor Haarhoff frá því, hve sterk sönnunar-
gögn fólust í því, hvernig þessi likamaða vera bar fram
fom-grískuna, og hvemig hann ræddi við hana um réttan
framburð hinna fom-grísku orða, — og síðan lýsir hann
tilhöguninni á miðilsfundinum á þessa leið:
„Miðillinn Alec Harris er klæddur úr hverri spjör, engin
hjálpargögn getur hann haft meðferðis. Ég rannsakaði
vandlega hornið, sem hann sat í, og stólinn hans. Þar var
ekkert grunsamlegt að finna.
Mikið magn af útfrymi, „ectoplasma", streymir út frá