Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 41

MORGUNN
35
hafði komið við flestar fjölskyldur í söfnuðum dr. West-
woods. Þegar hann heimsótti sorgarhúsin og heyrði þrá-
sinnis borna fram með brennandi óvissu þessi spumingu:
„Er dauðinn endir ails?“, fór honum að verða ljóst, að
hann gat ekki huggað þetta fólk, og að kristindómurinn,
sem hann hafði flutt, var þvi lítils virði í sorginni. Hann
var nútímamaður og leit á upprisufrásagnir guðspjallanna
sem óvissar, gamlar helgisagnir, og undir niðri leit hann
á ódauðleikatrú manna sem væri hún aðeins ómeðvitað
svar mannanna sjálfra við óskum þeirra eftir að lifa eftir
dauðann.
Nú tóku sóknarbörn hans að angra hann. Honum bárust
fleiri og fleiri fregnir af því, að fólk þættist jafnvel hafa
samband við framliðna ástvini sína, og sumir sögðu hon-
um það beinlínis sjálfir. Hann segist hafa hlustað góðlát-
lega á þetta fólk, og hann segist. ekki hafa getað fengið
það af sér, að svipta það huggun blekkingarinnar á þess-
um erfiðu tímum. Loks fékkst hann til þess að koma á
miðilsfund, en það, sem þar fór fram, taldi hann sig allt
geta skýrt sem undirvitundarstarf miðilsins. Hann tók að
kynna sér eitthvað frekar reynslu fólksins, en komst að
þeirri niðurstöðu, að ekki væri þar að finna nokkurn vott
sannana fyrir framhaldslífi einstaklingsins. Hann áleit, að
ef samúðarhugurinn með miðlinum og viljinn til að trúa
væri fyrir hendi, gætu einhver sálræn fyrirbæri gerzt,
en þau sönnuðu ekkert. Þetta væri ekkert annað en flótti
frá veruleikanum. Hann vildi ekki taka þátt í þeim flótta.
Þannig stóðu sakir árið 1918, en þá starfaði dr. West-
wood í stórri borg í Canada. Þá kom einhverju sinni til
hans einn kirkjugestanna, sem hann kallar B.—, og bað
hann um einkaviðtal, sem reyndist æði afdrifaríkt fyrir
prestinn.
B.— hafði fengið ágæta menntun í Englandi, en flutzt
síðan vestur til Canada og eignazt þar stórt land. Allt
gekk honum að óskum. Hann kvæntist ágætri konu og
þau eignuðust tvo syni og þrjár dætur. Allt lék þessari