Morgunn - 01.06.1953, Side 48

42
MORGUNN
vél og hún skrifaði á hana eins og þaulæfður vélritari,
þegar hún var undir stjóm Rutar og Ralphs, sem sögðust
hafa verið vélritarar í jarðlífi sínu. Með berum augum og
í venjulegu ástandi varð hún að leita að stöfunum á rit-
vélinni og þreifa sig hægt til að mynda orð.
Stundum batt presturinn fyrir augu henni, setti hana
við ritvélina og vélritaði síðan spurningar á blaðið í vél-
inni. Undir stjórn þeirra stallsystkinanna skrifaði hún svör-
in við spurningunum viðstöðulaust. Fyrir kom, að svai'að
var: „Ég veit það ekki.“ Presturinn gerði tilraunir með
að tala við önnu um önnur efni, meðan þetta gerðist, til
þess að fyrirbyggja, að hér gæti hugur hennar verið að
verki. Það gerði engan mun. Auk þess var hún oft bundin
við sín barnalegu hugðarefni, meðan hendur hennar skrif-
uðu með vélinni. Þá var hún stundum látin skrifa — undir
áhrifunum — á vélina með berum augum. Þá fylgdist hún
með því, sem skrifaðist, en hafði greinilega sínar skoðanir
á því, með eða móti, ef efnið var ekki fyrir ofan skilning
hennar.
Báðum, Rut og Ralph, þótti ákaflega gaman að alls
konar leikjum, og undir stjóm þeirra stallsystkinanna
sýndi Anna mikla leikni í þeim. Anna kunni mannganginn
í tafli. Ralph lét uppi þá ósk sína, að fá að tefla. Þá var
bundið fyrir augu önnu litlu, og blinduð tefldi hún hár-
rétt tafl. Dr. Westwood kvaðst vitanlega ekki geta af-
sannað það, að þetta kunni að hafa verið ómeðvitað starf
önnu sjálfrar.
„Fyrir kom, að Rut og Ralph hurfu frá önnu í tvo daga.
Hvar höfðu þau verið? Þau svöruðu því, að þau væru hjá
okkur aðeins þegar þau ættu frí frá öðrum störfum, sem
þau ættu að gegna. Hverjum störfum? Þau kváðust eink-
um taka á móti þeim, sem féllu á vígstöðvunum og vissu
stundum ekki að þeir væru dánir. Af því starfi sögðu þau
margar sögur, sumar dapurlegar."
Skömmu eftir vopnahlésdaginn, 4. nóvember 1918, hætti
Ralph að gera vart við sig. Við spurðum um hann, en Rut