Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 75

MORGUNN
69
sig upp. „Einhvern veginn fannst mér að ég yrði að hreyfa
mig burt þegar í stað,“ sagði hann við mig. Með innri
mótþróa fór hann þó að þokast niður vamargarðinn, og
þegar hann var kominn nokkum spöl burt frá staðnum,
þar sem hann hafði setið, heyrði hann ógurlegan hávaða
að baki sér, og þegar hann leit um öxl, sá hann að sprengja
hafði fallið nákvæmlega á vegginn, þar sem hann hafði
setið fyrir stundarkorni, og tvistrað þar öllu. Hér getur
ekki verið um að ræða fjarhrif eða hugsanaflutning frá
óvinunum, og auk þess mun byssan naumast hafa verið
orðin hlaðin, þegar hann byrjaði að fá hugboðið um að
hann yrði að fara burt. Fjarlægðin var of mikil til þess
að óvinirnir hefðu getað gert sér nokkra svo nákvæma
hugmynd um, hvar sprengjan myndi koma niður, svo að
ekki hefðu þeir getað sent í fjarhrifum aðvörunina til unga
mannsins, jafnvel þó að vér vildum gera ráð fyrir að þá
hefði langað til þess.
J. A. þýddi lausl.
SÁLRÆN MALVERK.
1 bók sinni, „Spiritualism in America", segir B. Cole-
man frá kynnum sínum af miðlinum frú E. J. French í
New York. Tjöld voru dregin fyrir eitt hornið í tilrauna-
herberginu, og undir borð, sem þar var, voru lagðir mál-
arapenslar, olíulitir og strigi. Miðillinn féll í trans og inn-
an skamms heyrðist skrjáfa undir borðinu, og þegar að-
gætt var, voru margskonar málverk komin á strigann,
en penslarnir lágu blautir á gólfinu. Sannanlega, segir Cole-
man, voru merkilega vel gerðar myndir málaðar á 8—15
sekúndum á striga, sem engin mannleg hönd snerti með-
an þetta gerðist.