Morgunn - 01.12.1948, Síða 24

170
MORGUNN
strang-orþódoxir menn, sem báru fram til samþykktar
fundarályktun þess efnis, að spíritisminn væri einskis virði
fyrir trúarlífið, en ályktunin var tafarlaust felld með nær-
fellt tvöföldum atkvæðamun.
Þannig var litið á málin í þeim herbúðum enska
K.F.U.M.-fólksins. Ég drep á þetta til fróðleiks, en ekki
af því, að oss hér á Islandi komi í rauninni svo mikið
við, hvernig aðrar þjóðir líta á málið, að vér eigum að
mynda oss skoðanir eftir því, en hver verður niðurstað-
an, ef litið er til íslenzkra spíritista og þá einkum til þeirra
manna, sem fremstir hafa staðið í hreyfingimni á Islandi?
Spíritisminn sjálfur er ekki trú, og ég vona, að hann
verði aldrei gerður að trúarbrögðum, þótt nokkurrar til-
hneigingar hafi grætt í þá átt sumsstaðar erlendis. Spírit-
isminn er þekking á lögmálum, sem snerta trúarlíf manna,
og því hlýtur hann að hafa áhrif á það.
Hvernig reyndust þau áhrif á mann eins og Einar H.
Kvaran? Um það efni mætti raunar rita heila bók, en á
nokkur atriði má benda. Er ekki innsti kjarni kristinnar
trúar fólgið í því að treysta Guði, fela sig með einlægni
á vald gæzku hans og trúa því, að hann sé að leiða menn-
ina? Getið þér bent mér á nokkum annan íslenzkan rit-
höfund á óbundið mál, sem þessi einkenni eru ríkari hjá
en honum? Og treystir nokkur fuilvita maður sér til að
neita því, að þetta traust hans og þessi hollusta hjartans
við hið guðlega vald hafi stórum aukizt í sálarlífi hanS
eftir að hann kynntist spiritismanum og aðhylltist hann?
Á ekki kristin trú að sýna ávexti sína í mannkærleika,
mannúð og mannelsku kristinna manna? Hefur nokkur
íslenzkur rithöfundur á óbundið mál gert ritstörf sín svo
gegnþrungin þessum anda sem hann, og neitar því nokk-
ur maður með fullu viti, að mannúð hans og mannkærleik-
ur hafi dýpkað stórlega og fengið fastari grundvöll eftir
að hann gerðist spíritisti? Mér vinnst ekki tími til
koma með tilvitnanir í rit Einars H. Kvarans máli mínU
til stuðnings, og ég held að ég þurfi þess heldur ekki*