Morgunn - 01.12.1948, Qupperneq 25

MORGUNN
171
vil leyfa mér að benda á ummæli Kristjáns Albert-
sonar um Kvaran sjötugan. Þá sagði hann, að hann væri
einn máttugasti boðberi kristilegrar lífsstefnu í íslenzk-
^ni bókmenntum, og vér minnumst þess öll, að vegna
Þess, hve innlífaður hann varð kærleiksboðskap Krists og
fyrirgefningarboðskap hans á síðari árum sínum, eftir að
hann varð spíritisti, átti hann í merkilegri og harðri rit-
ðeilu, sem mörgum mun í minni enn, við einn af kunn-
^stu menntamönnum þjóðarinnar, sem bókstaflega blöskr-
aði, hve spíritisminn hafði gert E. H. Kv. kristinn! Svo
djúptæk áhrif hafði spíritisminn haft á þennan ritsnill-
lnS þjóðar vorrar, og engum var það ljósara en sjálfum
honum. Og mér finnst, að þetta ætti öllum þeim að vera
Ijóst, sem hlustuðu á kaflann úr bókinni Sálin vaknar,
sem var fluttur í útvarpinu á miðvikudagskvöldið var.
Hver áhrif hafði spíritisminn á trúarlíf vinar hans og
samherja á baráttuárunum, próf. Haraids Níelssonar?
Sein ummæli hans sjálfs um þau efni eru vitanlega fleiri
Vegna þess, að hann var prestur og prédikari. Hugsið
11111 hin alvöruþrungnu orð hans um þetta efni, sem prent-
eru í síðasta hefti Morguns, þegar hann talar um
efasemdabaráttu sína í sambandi við biblíuþýðinguna, og
hvert lán hann taldi það hafa verið fyrir sig, að kynn-
ast sálarrannsóknamálinu einmitt þegar trú hans komst
1 hsettu. ,,Þá kom þetta mál eins og hlýr ljósgeisli inn í
mitt“, segir hann, og enn fremur: „Mér finnst allar
lridir míns eigin trúarlífs hafa síðan fengið ný útgöngu-
augU. Og ég vona, að aðrir fyrirgefi mér, þó að ég eigi
arfltt með að skilja, það það sé öðrum hættulegt, sem
hefur reynzt mér hin mesta blessun“! Ég gerist ekki til
að hugsa, að nokkur dragi í efa, að séra Haraldur hafi
Vltað, hvað hann var að segja, þegar hann reit þessi orð,
°S hvað laðaði marga þá að guðsþjónustum hans, sem
ekki voru honum samferða um spíritismann, annað en
trúaröryggið, sá styrkleiki og innileiki trúarlifsins, sem
vissi sig hafa hlotið af að kynnast sálarrannsókna-