Morgunn - 01.12.1948, Qupperneq 26

172
MORGUNN
málinu? Mér kemur til hugar samkennari hans við há-
skólann, Sigurður Sívertsen, prófessor. Hann var ekki
spíritisti, eða svo mun hann sjálfur hafa litið á, en hann
dáðist manna mest að kristindómsboðun prófessors Har-
alds, var í nefndinni, sem gekkst fyrir guðsþjónustum
hans og sótti þær flestar. Og ég minnist ummæla, sem
annar samkennari hans, prófessor Magnús Jónsson, við-
hafði einhverju sinni við mig. Hann kvaðst hafa hlustað
á séra Harald árið, sem hann var dómkirkjuprestur, og
kvaðst ekki hafa gengið þess dulinn, að hér væri góður,
gáfaður prestur á ferðinni, ,,en hann varð miklu meiri
prestur eftir að hann varð spíritisti, þá varð hann post-
uli“, bætti þessi samkennari hans við.
Enginn hefur þeirra manna, sem ég hef þekkt, haft
annan eins skilning og séra Haraldur á gildi spíritismans
fyrir kirkjuna og kristindóminn, og sá skilningur hans
spratt af einstæðri þekking hans á vandamálum guðfræð-
innar og biblíuskýringanna. Ef hann var ekki dómbær á
það, hvert gildi spíritisminn hafði haft fyrir trúarlíf hans,
og hvílíka blessun hann hafði af honum fengið, er mér
sannast að segja ekki ljóst, hverjir mega það mál betur
dæma.
Og mig langar að minnast enn á þriðja manninn í þessu
sambandi, þjóðkunnan menntamann og skáld, Jakob Jó-
hannesson Smára, magister. Ég hef fyrir framan mig
óprentað handrit eftir hann, sem hann hefur kallað: Brot
úr trúarsögu minni. Hann lýsir trúarlífi sínu í bernsku,
efasemdum sínum á skólaárimum, og einkum námsárum
sínum við Kaupmannahafnarháskóla, en þegar þeim var
að ljúka, segist hann ekki hafa eygt annan möguleika
fyrir sig í trúarefnum en óvissu eða hreina efnishyggju.
En þá kynntist hann hinu mikla höfuðriti sálarrannsókna-
mannsins Myers: Persónuleiki mannsins og líf hans eftir
líkamsdauðann. Spíritisminn varð honum vitanlega þekk-
ingaratriði, en hafði þó róttæk áhrif á trúarlíf hans, og
um það farast honum orð í handritinu, sem ég gat um,