Morgunn - 01.12.1948, Qupperneq 74

220
MORGUNN
Hálsknýtin. „Hann er eitthvað að tala um nýtt háls-
knýti“, sagði miðillinn. Ég kannaðist við það. John vildi
alltaf eiga ný hálsknýti, ég varð ævinlega að kaupa nýtt
fyrir hann, þegar hann kom heim í skólaleyfi, og þess
utan var hann alltaf að stelast til að nota nýju hálsknýt-
in hans föður síns. „Nú heyri ég nafnið Percy, kannizt
þér við það nafn?“ Þessu neitaði ég og kvaðst alls ekki
kannast við það. Percy er sjálfur hér, hann er að tala um
einhverja kirkju. Kannist þér nokkuð við Markús?“ Ég
skildi ekkert í þessu, raunar var Markús-kirkjan í nágrenni
við okkur, en við fórum þangað aldrei.
„Láttu þér á sama standa um skrokkinn minn“. Hef-
ur þú einhverjar áhyggjur út af líkamanum hans?“ spurði
hr. Ineson, en ég hafði ekki fengið likið grafið á þann hátt,
sem ég vildi. Miðillinn hélt áfram: „Hann biður yður að
vera ekki að hugsa um þetta. Þér hafið lagt blóm í kist-
una hans (það var rétt). Munið þér eftir kossinum á enn-
ið?“ Ég kannaðist við þetta, ég hafði kysst hann á ennið,
þar sem hann lá í kistunni sinn í Porthcawl. „Hann sýnir
mér tölustafinn 5.“ Hann var fæddur 5. apríl, og brauð-
gerðamaðurinn okkar hafði búið til sérlega vandaða, enska
afmælisköku, til þess að nota í afmælisveizlunni, sem PV1
miður varð ekki haldin.
„Þú verður alltaf kærastan mín“. Og nú hélt miðiH'
inn áfram: „Hann segir við mig: Segðu mömmu, að hún
verði alltaf kærastan mín!“ Nú vöknaði mér um augu,
því að þetta var ágæt sönnun þess, að drengurinn mina
var þarna hjá mér. Ég hafði þrásinnis strítt honum með
að tala um, að þegar hann yrði fullorðinn, mundi hann
giftast einhverri stúlkunni og fara frá mér. En hann hafð1
alltaf staðið fast á því, að hann mundi aldrei gifta sig, °£
venjulegt orðtak hans þá var að segja: „Þá verður alltaf
kærastan mín!“
Robin og ETlen. Þegar hr. Ineson sneri sér frá mér að
öðrum fundargesti, fór ég að sjá eftir því með sjálfri her-
að ég skyldi ekki hafa beðið hann að nefna nafnið mitt