Morgunn - 01.12.1957, Síða 36

Jón Auðuns:
Aldarminning
Ólafar skáldkonu Sigurðardóttur
frá Hlöðum
(A'ö mestu óbreytt útvarpserindi, flutt 9. apríl 1957)
★
í kóngsefnunum lætur Ibsen Skúla hertoga spyrja Is-
lendinginn Játgeir skáld, hvenær hann hafi fengið skáld-
skapargáfuna. En skáldið svarar og segist hafa fengið
hana um leið og gáfu sorgarinnar.
Gáfa sorgarinnar var samtvinnuð skáldgáfu Ólafar frá
Hlöðum. Ekki svo að lífið færði henni fleiri sorgarefni,
sem svo eru kölluð, en ýmsum öðrum. Heldur þannig, að
svo næmir voru strengir sálar hennar á hverja minnstu
snerting gleði og sorgar, að jafnvel nánustu vinum hennar
gat stundum orðið örðugt að átta sig á viðbrögðum henn-
ar. Þess vegna gat hún ort um sæluna og sorgina þessa
klassisku, fáguðu ljóðperlu:
Dýpsta sæla, sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga, —
tárin eru beggja orð.
Það sem fer eins og lítil vindhviða yfir huga flestra
annarra manna, varð að ofsaroki í hennar sál. Þessi fágseti
næmleiki gerði hana að því skáldi, sem hún var, og eldur-