Morgunn - 01.12.1957, Qupperneq 50

136
MORGUNN
sem engum manni hafði tekizt að sannfæra hann um með
orðum, það tekst hinum upprisna sjálfum. Það er Krists-
sýnin fyrir hliðum Damaskusborgar, sem sannfærir hann.
Engin heimspeki dugði Páli í þessum efnum og heldur
engin trú, en fram hjá staðreyndunum kemst hann ekki,
það eru þær, sem sigra hann. Og alveg er vafalaust, að
hinn óhemjulega þrótt í starfinu hefði hann ekki átt til
dauðadags, ef ekki hefðu þessar ytri staðreyndir haldið
áfram að tala máli sínu til hans, ef ekki hefðu Kristssýn-
irnar, birtingar engla og önnur undur stöðugt haldið eld-
inum á arni hans lifandi. Vegna þess að hann sér, líklega
margsinnis, hinn upprisna og fær stöðug tákn frá ósýni-
legum heimi, brennur eldurinn í sálu hans með svo óvið-
jafnanlegum krafti alla daga hins sorgfyllta, erfiða lífs,
og í söfnuðum hans blómstra andagáfurnar, skyggni, lækn-
ingagáfa, spádómsgáfa, enda kulnuðu ekki hjörtun, eld-
urinn féll ekki í fölskva.
Þessi voru rök Páls fyrir trú hans á annað líf, sömu
rökin og sannfært höfðu postulana á undan honum.
Kristsýnirnar dvínuðu, og engin ástæða er til að draga
í efa það, sem Ritningin gefur í skyn, að á þeim hafi
orðið gagnger breyting eftir 40 daga tímabilið, sem lauk
með uppstigningardeginum. Ekki gat ég skilið rökin fyrir
því, fyrr en ég kynntist sálrrannsóknunum. Fyrst um
sinn eftir viðskilnað sálar og líkama dvelur sálin í landa-
mæraheimi efnis og anda, meðan hún er að jafna sig eftir
umskiptin og læra að nota hinn nýja andalíkama. Þetta er
heimurinn, sem Jesús nefndi Paradís og hét ræningjan-
um á krossinum, að hann mundi fara til sama daginn og
hann andaðist. Sá heimur er sennilega líkari jarðarheim-
inum en menn hafa gert sér ljóst, og meðan sálin dvelur
þar á hún hægara með að hafa samband við jarðneska
heiminn og birtast jarðneskum vinum. Meðan Jesús dvel-
ur þar, í 40 daga, eftir því sem Ritningin hermir, kemur
hann tíðum til vinanna á jörðunni og ber þá að öllu jarð-
neska svipinn, t. d. sáramerkin fimm. En í þessum hálf-