19. júní - 19.06.1990, Síða 49

fyrir sig ákvarðanir í pen-
ingamálum og að gleyma
ekki að þær bera alltaf sjálf-
ar fjárhagslega ábyrgð.
Hjón eru samábyrg fjár-
hagslega en því miður
finnst sumum konum - og
þá ekki síður mönnum
þeirra - að hætti þær á
vinnumarkaðinum til að
sinna heimili og börnum
afli þær engra tekna og
komi því fjármálin ekki við.
Þar sem þær eru ábyrgar að
hálfu án tillits til þess hvort
þær vinna utan heimilis eða
innan er mjög mikilvægt að
þær gjörþekki fjármál heim-
ilisins og geti tekið eðlileg-
an og ábyrgan þátt í sam-
eiginlegri ákvarðanatöku.
Allar afleiðingar af rangri
ákvarðanatöku koma jafnt
niður á báðum aðilum ekki
síst við gjaldþrot. Konur,
sem einhverjar eignir eiga
fyrir hjúskap ættu að gera
kaupmála, en það firrir þær
ekki ábyrgðinni á að fylgjast
stöðugt með fjármálunum
því að kaupmáli kemur að
litlum notum þegar allar
eignir eru tapaðar.
Konur, sem eru í óvígðri
sambúð, ættu öðrum fremur
að sýna mikla varkárni í
peningamálum og ættu að
leita sér upplýsinga um
hvernig þær tryggi rétt sinn
áður en lagt er út í kaup á
innbúi, íbúð, bíl eða öðru
og stofnað er til skulda.
Hjördís Gissurardóttir,
kaupmaður í Benetton:
Mitt ráð er það að eyða
aldrei meiru en maður aflar.
Þessa reglu lærði ég í for-
eldrahúsum og hún hefur
reynst mér vel. Það er að
vísu erfitt að ráðleggja kon-
um að eyða ekki meiru en
þær afla vegna þess að þær
eru yfirleitt með lág laun.
Brýnasta verkefni verka-
lýðsfélaganna er að bæta
úr því launamisrétti kynj-
anna sem nú viðgengst og
raunar ætti að vera löngu
búið að rétta hlut kvenna.
Verkakonur og sjómenn
hafa alltaf verið vanmetin á
íslandi og þó er það þetta
fólk sem borgar menntun
islendinga. Aldraðir búa líka
við mjög slæm kjör. Það er
sárt til þess að vita að þetta
fólk geti lítið sem ekkert
veitt sér - en allir verða að
sníða sér stakk eftir vexti.
Ingibjörg Rafnar,
héraðsdómslögmaður:
Að mínu áliti er mikilvæg-
ast að hafa yfirsýn yfir fjár-
málin og fylgjast vel með
stöðu þeirra, hvort sem um
er að ræða fjármál heimilis
eða fyrirtækis. Við verðum
að hafa reiðu á fjármálunum
og halda vel saman öllum
fylgiskjölum. Þær sem reka
fyrirtæki verða að færa bók-
haldið samviskusamlega.
Miklu máli skiptir að borga
allar skuldir, skatta og önn-
ur gjöld á réttum tíma því
annars verður allt miklu
kostnaðarsamara auk þess
sem maður missir yfirsýn.
Ef ekki eru til peningar til
að greiða á gjalddögum
verður að hafa samband við
kröfuhafa og semja við þá.
Maður á aldrei að láta eins
og skuldirnar séu ekki til.
Það er ekki hægt að humma
þær fram af sér og yfirleitt
er hægt að semja sig út úr
vandamálunum.
Það borgar sig aldrei að
taka peninga út úr fyrirtæk-
inu nema þeir séu raun-
verulega til - og sú regla
gildir jafnt um fyrirtæki og
persónuleg fjármál að eyða
aldrei um efni fram.
Birna Þórðardóttir.
blaðamaður:
Birna mín, komdu þér upp
útgerðarmanni fyrir vestan,
sagði Jón Gunnar við mig
einhverju sinni þegar ég var
þusandi um blankheit. Það
er þægilega langt í burtu
og samgöngurnar ekki uppá
það besta. Þannig fengi ég
fjárhagslegt öryggi án mik-
illa skuldbindinga.
Konur hafa þrjá möguleika
til að komast af. I fyrsta lagi
að koma sér upp fyrirvinnu
- útgerðarmaðurinn að
vestan er trúlega útúr
myndinni í Ijósi kvóta-
reynslunnar, í öðru lagi að
láta aðra (aðrar) vinna fyrir
sig með því að ganga biss-
nessgötuna eða í þriðja lagi
að vinna fyrir sér sjálfar og
er það hlutskipti okkar
flestra, (einsog reyndar
flestra karla).
Oftlega er sagt, að þróun
frelsunar kvenna sé mæli-
stika á frelsun samfélagsins.
Raunar gildir það um öll
þau sem bera skarðan hlut
frá borði. Ekkert samfélag
er frjálst sem mismunar
þegnum sínum á þann veg
að sumir rétt skrimta með
ómældu erfiði á meðan aðr-
ir vita ekki aura sinna tal.
Eitthvert mesta ófrelsið er
að geta ekki séð sér og sín-
um farborða með vinnu-
framlagi sínu, en sú er staða
stórra hópa kvenna á islandi
í dag. Konur fylla lægstu
launaflokkana og verða þar
af leiðandi að leggja á sig
aukavinnu og yfirvinnu til
að ná endum saman.
Félagslegur niðurskurður