Sólskin - 01.07.1932, Side 55

53
íslancl er að breytast.
y>Söm er hún Esja, eins er hún Skjaldbreiö
samur er Keilir, og á Ingólfs dögum.«
Skáldið sjer hin tignu íslensku fjöll mynda bak-
sýn þeirra sögulegu viðburða, sem gerast í landinu.
Esja, Iveilir og Skjaldbreið hafa sjeð Ingólf reisa
bú á Arnarhvoli, þau hafa sjeð stórveldi sögualdar-
innar verða til, ná hámarki sínu og líða undir lok,
þau hafa sjeð aldaraðir ófrelsis og kúgunar breið-
ast eins og koldimma nótt yfir hina fámennu þjóð,
og enn standa þau sem risavaxin baksýn þeirra við-
burða, sem gerast i landinu.
En er það nú alveg víst, að það sje hin sama Esja,
og hinn sami Keilir, sém sáu Ingólf stofna nýtt
ríki í skauti fjallkonunnar, og nú líta á störf niðja
hans, rúmlega tíu öldum seinna? Er það ekki með
fjöllin eins og með mennina, að þau fæðist og deyi?
Hefir Esja altaf verið til, frá því að ísland »reis
úr sæ«, og verður hún til á meðan landið varir?
Önei, svo er nú ekki.
öllum stundum, dag og nótt, öld af öld, vinna
tröllefldir kraftar óslitið að því starfi, að rífa land-
ið niður og, byggja það upp, og þeim verður mikið
ágengt, þótt hægt fari. Þessir kraftar eru »höfuð-
skepnurnar« þrjár, eldur, vatn og loft, og svo hreyf-
ingar í jarðskorpunni. I hvert skifti sem vellandi
hraun brýst upp úr jörðu, eykur það alin við hæð
landsins. I hvert skifti, sem skriða rennur úr fjalli,
minkar það, en láglendinu bætist eitt lag enn und-