Sólskin - 01.07.1932, Síða 18

m
Fýlungatekja.
eftir Eyjólf Guðmundsson á Hvóli.
Pegar 16 vikur eru af sumri, byrjar »Fýlatíminn«.
Fýlatími er 17. og 18. vika sumars, og oft sú 19.
ef illa viðrar, eða fýllinn er illa gerður. Það er ein-
ungis fýlsunginn, sem tekinn er: um þetta leyti árs
er hann fyrst að verða fleygur. Frá því í annari
og þriðju vik,u sumars, verður gamli fýllinn að ann-
ast ungann sinn með ærinni fyrirhöfn, og svo þeg-
ar hann er um það bil að verða fleygur og fær„
kemur veiðimaðurinn og hremmir hann í balinu.
Það er kallað »að fara í fýlinn«. I fýlaferðir
eru valdir duglegir og óhræddir hamramenn, þ. e.
þeir, sem klifra vel í björg. Því fýllinn verpir í
hömr.um og dröngum við sjó, og sumstaðar t. d.
í Mýrdal, verpir hann í fjallagiljum, þar sem há-
ir og stöllóttii' hamrar eru.
Víða klifra menn lausir eftir ungunum, og enn
víðar er þó sigið í íjallböndum eftir honum. Sitja
þá 3—5 menn uppi á hamrabrúninni eða á palli,.
þar sem því má við koma, og halda bandinu. En
sigamaðurinn er bundinn í enda bandsins; er hon-
um svo gefið eftir bandið út af brúninni. Víða eru
þessi sig 30 faðma há. og stundum alt að 100. Er
þá vanalega hafður handvaður með. I hverju sigi
drepur sigmaðurinn fleiri og færri unga; rotar þá
með klöppu eða icepp, og ýmist fleygir hann þeim
niður fyrir, ef brekka eða gras er neðan undir, eða