Faxi - 01.12.1984, Blaðsíða 32

Fjölskylda Ein'ks Einarssonar og Sigrúnu Kristjánsdóttur Brunnastöðum. Fremri röð frá vinstri: Erla Eyrún, Björk Aðalheiður, Lilja Ragnhildur, Eiríkur
Einarsson, Ólöf Svandís, Magnfríður Dís, Rafnhildur Björk, Sigrún Benedikta Kristjánsdóttir, Stefanía Salóme, Inga Ásta. Aftari röð frá vinstri: Unnur
Kristjana (látin), Svava Guðrún, Magga Alda (látiri), Jóna Kristjana, Auður Halldóra, Lára Brynhildur og Rannveig Ingveldur.
þá sem bjuggu í Brunnastaða-
hverfi, Hlöðvers- og Asláksstað-
arhverfi. Þá var einn stoppstaður
fyrir þessi hverfi. Þar var góður
kofi, sem unnt var að geyma í það
sem ekki mátti veðrast, einnig var
þar gott afdrep fyrir þá sem biðu,
hvort heldur var að morgni eða
kvöldi, eftir mjólkurbflnum.
Þessum stað mátti jafna við léleg-
an en nauðsynlegan samkomu-
stað. Margir áttu erindi, sagðar
voru fréttir og karpað um pólitík
og látin líða úr ólíðan eftir brúsa-
burð eða annan erfiðleika eftir
labb yfir móa og klappir í risjóttu
veðri, stundum í myrkri um einn
til einn og hálfan km. Svo varð á
kvöldin að leggja á bakið kola-
poka, mjölvöru og ótal nauðsynj-
ar, auk að sjálfsögðu brúsanna.
Einstaka bóndi átti hest til þess-
ara nota, en þeir voru fáir svo efn-
aðir á þeim tímum frá 1920 til
1930. Hér á þessum stoppstað var
nú bóndinn og oddvitinn. Ég fékk
honum tvo pakka ff á deginum áð-
ur, því þá var enginn til að taka
við þeim, en þá var rigning og
ekki gott að láta þá rigna úti. Þetta
var stundum vandamál, að vera
með ýmsa pakka kannski í sólar-
hring í bflnum, svo hitt að viðtak-
anda lægi á að fá það í hendurnar,
en oftast var troðið í brúsana því
sem þar komst ofaní. Ef pakkinn
var lítill, þá kom það fyrir að dag-
inn eftir, þegar við vorum að hella
mjólkinni í mælinn á stöðinni, að
bréf eða lítill pakki kom úr brús-
anum með mjólkinni, hafði þá
láðst að líta ofaní brúsann áður en
hellt var í hann heima. Enda þótt
þeir væru gufusoðnir á Mjólkur-
stöðinni, þá var ætlast til þess að
þeir væru þvegnir heima, en það
kom fyrir að það var ekki gert, og
þá gat svona óhapp komið fyrir.
Það kom æði oft fyrir, og fylgir
jafnan störfum oddvita, að sinna
fleiri fjölskyldum en sinni, svo og
einstaklingum, bæði utan sveitar
og innan. Því var hann oft kvöld
og morgna mættur vegna stöðu
sinnar. Nu var hann með tóma
olíutunnu, reyndar hálftunnu, en
nógu erfiður flutningur samt og
sér í lagi varhugaverður vegna
hættu á olíusmitun, því margs
konar matvörur voru næmar, eða
réttara sagt höfðu ofnæmi, fyrir
steinolíu ef hún var í nánd. Ég átti
að leggja tunnuna inn hjá Elling-
sen og taka fulla í staðinn. Það var
ekki nóg að forða matvörum frá
svona flátum, heldur einnig og
ekki síður mjólkurbrúsunum,
hvort sem það voru tóm eða full
olíuflát. Mér varð það einu sinni á
að setja poka með nýhreinsaðri
fiðursæng í, á milli brúsa og olíu-
fláts. Síðar komst ég að því að oft
var viðruð hjónasæng eins heimil-
is, en heimilisfólkið áleit að Fið-
urhreinsunarstöðin, sem þá var
til húsa í Aðalstræti, notaði stein-
olíu við fiðurhreinsun, þegar
mikið lægi við, og lét ég það gott
heita. Að sjálfsögðu reyndi ég að
hafa kolapoka eða annað, sem
ekki sakaði þó væri við olíuflát,
en þegar þessi tími árs var kom-
inn, þá var jafn sjálfsagt að flytja
eldsneyti og mjólkina.
Þar sem oddvitinn var nokkurs
konar ábyrgðarmaður efnalítilla
bænda eða heimila, sem var
meira um þá en nú, þá þurfti hann
mörgu að sinna, því bað hann mig
nú að taka í kvöld kjötkút hjá
ákveðnum kaupmanni í Hafnar-
firði og skilja hann eftir á ákveðn-
um stoppstað um kvöldið. Kútur-
inn átti að skrifast inn á reikning
hreppsins og nafn neytandans þar
við. Þessi kaupmaður var og er
mér minnisstæður fyrir lipurð og
hjálpsemi á þeim , ,kreppuárum“
sem þá stóðu yfir og þegar lítfl
auraráð voru hjá almennigi á viss-
um árstíðum sérstaklega. Þá
lentu margir bændur í því að fara
í Kreppulánasjóð, sú meðferð
væri of langt mál til að ræða það
hér, enda eymir af þeirri aðferð
enn í dag.
Þegar ég tók út vörur fyrir
hreppinn hjá fyrmefndum kaup-
Efri-Brunnastaðir. íhúsi hœgra megin hjó Guðjón Pétursson ogh.k. Margrét Jóns-
dóttir Ijósmóðir. íhúsi vinstra megin bjó EiríkurEinarsson ogh.k. Sigrún Kristjáns-
dóttir og dœtur þeirra 15. Brunnastaðir brunnu í mars 1905, þetta hús er byggt af
GuðjóniPétursson ogkonu hansMargréti Jónsdóttur 1908, smiðurerGuðmundur
hróðir Margrétar. Síðar endurbyggt af sömu hjónum 1934 eins og það er í dag.
288-FAXI