Faxi - 01.12.1984, Qupperneq 46

wi\yzi
Útgefandi: Málfundafélagið Faxi, Keflavík.
Afgreiðsla: Hafnargötu 79, sími 1114.
Ritstjóri: Jón Tómasson.
Blaðstjóm: Jón Tómasson, Ragnar Guðleifsson,
Kristján A. Jónsson.
Hönnun, setning og umbrot:
Leturval sf.
Filmu- og plötugerð:
Myndróf.
Það eru komnir gestir
Ég hef verið félagi ykkar í mörg
ár, eða allt frá stofnun klúbbsins.
Vera mín í klúbbnum hefur verk-
að vel á mig — ég á þaðan góðar
endurminningar um ýmis
skemmtileg atvik og góða kynn-
ingu við ágæta menn.
Eg ætla ekki að hlaða neinu of-
lofi á félaga mína, — allflestir is-
lendingar eru ágætis menn, en
einhvern veginn söfnuðust saman
í klúbbinn nokkuð samstæður
hópur valinna manna.
Undanfarin ár hef ég ekki sinnt
skyldum mínum við klúbbinn
eins og ætlast er til, en þar á ég við
mætingarskylduna, — ég hefi að-
eins mætt á fáum fundum nokkur
síðastliðin ár — talið mér það
heimilt, vegna aldurs, en auðvit-
að hefði ég átt að mæta, því alltaf
hefi ég verið líkamlega heilbrigð-
ur. í þessu erindi fer ég ekki inn
á að deila á mig eða afsaka — það
er ykkar að dæma.
Samvera góðra félaga verkar oft
þannig, að smátt og smátt samlag-
ast maður hinu góða, sem umlyk-
ur hvem góðan mann. Þetta verð-
ur svo einhvern veginn eftir í
manni sjálfum. Maður verður
betri og eins og segir í máltækinu
að margur dregur dám af sínum
sessunaut.
Eins er það með heimilisvini.
Maður hefur ánægju af góðum
heimsóknum, og að eiga góðan
vin, getur stækkað mann sjálfan,
því þó vinurinn sé farinn, verður
hann á vissan hátt eftir í manni
Huxley Ólafsson,
framkvæmdastjóri,
var einn af stofnfélögum
Rotaryklúbbs
Keflavíkur. Hann
kemur enn stöku
sinnum á fundi og hefur
þá jafnan eitthvað
markvert að tala um.
Erindið er hér fer á eftir
flutti hann á fundi í
haust. Það er hollt
lesefni ungum sem
öldnum.
sjálfum og er þar, þótt langt líði
milli heimsókna.
Á síðari árum hefur nýr heimil-
isvinur komið í heimsókn til okk-
ar allflesta daga ársins. — Við
bjóðum honum inn og eftir það er
það hann, sem talar t.d. allt
kvöldið. — Við getum ekkert lagt
til málanna eða rætt við hann, —
en sem betur fer getum við látið
hann hætta, þegar við viljum. -
Ég á hér við sjónvarpið og nú fyrir
ekki alllöngu hefur bæst við ann-
ar heimilisvinur, — hann getur
verið að ræða við okkur langt
fram á nótt — og það er eins með
hann, við getum aðeins hlustað,
en ekki rætt málin við hann, en
við getum lokað hann úti. Hér á ég
við Video-tæknina. — Þessir 2 fé-
lagar eru nú orðnir það fastir í
sessi, að þeim leyfist æði margt,
sem við myndum ekki líða. — Þeir
sýna okkur margt gott og fallegt,
og er það vel, — en þeir sýna okk-
ur líka margt mjög ljótt, svo sem
rán, morð, nauðganir, hrotta-
skap, lauslæti, lygi, svik, pretti
og eiginlega allt, sem er ljótast í
mannlegu félagi. Við, sem eldri
erum, látum þetta lönd og leið,
teljum að þetta hafi ekki áhrif á
okkur. Það geri bara ekkert til —
lífið sé svona og ekkert sé við
þessu að gera.
Börnin og unglingar taka þessu
allt öðruvísi en við, þau eru yfir-
leitt mikið á tilfinningasviðinu og
taka þessar myndir mikið alvar-
legar en við, — þau þekkja ekki
heiminn nema frá sínum sjónar-
hól og sinni eigin reynslu. Smátt
og smátt verða þessir glæpamenn
að eins konar hetjum í þeirra
huga, og sum fara að hafa þessa
menn sem fyrirmynd og sjálfsagt
að framkvæma líka þá verknaði,
sem þessir menn gera. Þykir þá
bragðmeira, ef verknaðurinn er
ennþá hryllilegri en fyrirmyndin.
— Ég hefi þennan formála vegna
þess, að mér virðist sem ungling-
ar séu að byrja að taka við sér hér,
í að eftirlíkja það, sem heimilis
eða næturvinurinn hefur sýnt.
Börnin eru farin að draga dám af
sínum sessunaut.
Nú ætla ég að segja ykkur 2—3
dæmi, sem benda í þá átt, að eitt-
hvað sé athugavert hér hjá okkur.
— í Fiskiðjunni hérna í Keflavík er
maður, Torfi Stefánsson, sem sér
um vélasalinn þar og hjálpar til
við að rífa niður vélarnar sem þar
eru. — Vélarnar eru seldar í ýms-
ar áttir. - Torfi er mikill dýravin-
ur. Torfi hefur alltaf haft 1—2
ketti hjá sér og hugsað vel um þá.
Kettimir hafa aftur á móti haldið
húsinu alveg rottulausu.
í fyrrahaust vildi það til, að 15
ára unglingur gerði sér lítið fyrir,
drap 2 kettlinga á hryllilegan hátt
og fótbraut köttinn. Torfi náði í
strákinn og segist vera viss um, að
hann komi aldrei aftur í Fiskiðj-
una til þessarar iðju.
Nú í haust vill svo til, að aftur er
brotist inn í Fiskiðjuna, stolið ein-
hverju smálegu, — en um leið eru
2 kettlingar drepnir á svipaðan
i sAMvmnu við folkið
tryggjum við betri vörur
á lægra verði í verslunum okkar
KAUPFÉLÖC5II1