Morgunn - 01.06.1966, Qupperneq 37

MORGUNN
31
að leynast á þessum vegi, svo að þú getir varazt þær. Vertu
gagnrýninn, og þó móttækilegur, og reyndu að þúast ekki
við miklum undrum eða stórsigrum í byrjun. Það er engan
veginn auðfarinn vegur, sem þú ert að leggja út á. Líklegt
er, að þú verðir að klungrast í gegn um þykkni af vitleysum
og auðvirðilegum hlutum, en ef þú færð staðizt freisting-
arnar er sennilegt, að þú öðlist að lokum þá sannfæringu, sem
Þú leitar að.
Trúaða fólkið, hið rétt-trúaða, sem lítur með óvild til sál-
arrannsóknanna, segir oft þegar um samband við framliðna
er talað: ,,Hvers vegna eru allar þessar svoköliuðu andaorð-
sendingar svona ómerkilegar, svona hversdagslegar og au-
virðilegar? Það ætti þó frá þeirra hendi að vera margt dýr-
rnsett að segja okkur, hinum jarðnesku.“ Þetta fólk gerir
ráð fyrir því, að umbreyting dauðans gefi þeim, sem deyr,
yfirsýn og vísdóm, sem hann átti ekki áður. Nú ætti það öll-
hm að vera ljóst, að dauðinn sjálfur, það eitt að deyja, bætir
engu við hæfileika, hugarfar eða skapgerð þess, sem deyr.
Níutíu og níu af hundraði andlegra samskipta fólks á jörðu
er ómerkilegt, hversdagslegt, auvirðilegt. Er nokkurt vit i
að búast við gagngerri breytingu á þessu þegar í stað eftir
ðauðann? Auk þess er beinlínis sennilegt, að þeir framliðnu,
Sem næst eru hinu jarðneska og eiga þess vegna auðveldast
með að hafa samband við jarðneska menn, hafi næsta lítið
markvert að segja okkur. Það kemur stundum fyrir, að
broskaðri sálir, sem ekki dvelja lengur nálægt jarðarsviðinu,
Þafa samband við okkur, og þá er það ekki auðvirðilegt,
Sem þær hafa að segja okkur.
Ályktanir.
Málefni framhaldslífsins hvílir ekki á fáeinum dæmum
. Um þeim, sem ég hef verið að segja frá, heldur á mörgum
hUm, sem allar mætast í einum brennipunkti. Ég hef á fátt
getað drepið. Rúmið í þessari bók hefur ekki leyft meira.
ao er eins og þverstæða, mótsögn, að þekking okkar tíma