17. júní - 17.06.1937, Síða 7

Jóhannes úr Kötlum:
Hinn hvíti ás.
I.
Um höfuðsins lokkprúðu hvelfingu vefst
hinn heiði og goðfagri jökulbjarmi.
En heilagur logi, sem lifsréftar krefst,
í leiftrum sér varpar frá geislandi hvarmi.
Hér birtist oss, Island, þinn svipurinn sanni,
þin sál og þinn likami — / einum manni.
II.
Við Eyrarsund blátt, þar sem beykitréð grær
og blómskrúðið glitrar, hann árvakur sitgr.
Og elskhugans suðræni blíðviðrisblær
frá brjósti hans streymir sem frelsandi þytur,
og norður í fjarskann er vegurinn valinn
með vorinu — beint heim i íslenzka dalinn.
Par bíður í fjötrum hin þjakaða þjóð,
sem þjáningar aldanna farlama gjörðu,
og einatt sá renna sitt ódýra blóð
til einskis — og hverfa í stórgrýtta jörðu.
Nú finnur hún loksins að fjötrarnir slakna,
og fallegir glampar i augunum vakna