17. júní - 17.06.1937, Blaðsíða 25

23
Um Þórhall Bjarnarson hefir verið hljóðara af .eðlilegum ástæðum.
Hann hefir aldrei haft hátt um sig á yfirborðinu; hann valdi hið hlé-
dræga hlutskipti iðnaðarmannsins; hans leiðir hafa legið milli vinnu-
stöðvar og heimilis. Það eru aðeins þeir, sem þekkja hann, til hlýtar
persónulega, sem vita, að hvergi hefir eldur ungmennafélagshugsjón-
arinnar enzt betur; að enginn hefir tengt betur ylinn frá þeim eldi við
nýjar þróunarhræringar í þjóðlífinu; — Þórhallur Bjarnarson skilur
manna bezt, að ný næring er skilyrði alls vaxtar. Og hann trúir á vaxt-
armöguleikana, hinn síkvika endurnýjunarmátt lífsins. Hann trúir á
mikinn tilgang mannsins, hvar sem hann er í sveit settur — og þessi trú
geislar frá persóu hans, og vekur hjá manni þá ósk, að svona hlýtt og
bjart væri í kringum hvern einasta alþýðumann á íslandi.
Þannig er hinn hógværi frumherji ungmennafélaganna, — þannig
eru þeir ætíð, sem rækta vilja blóm manngöfginnar í hinum hrjóstruga
jarðvegi hversdagslegrar lífsbaráttu. Þeir ástunda að vera, en ekki sýn-
ast — og vilja helzt aldrei láta nafns síns getið.