Morgunn - 01.12.1970, Qupperneq 9

MORGUNN
87
ómennsku og skipla á honum og einberum liégóma. En ]iað
eru hvorki gáfuleg skipti, né heldur likleg til að hagnast á. Um
það ættum við að geta orðið sammála, hugsa ég. Og þá er hitt
ekki skynsamlegra né vænlegra til góðs árangurs að fara bein-
línis illa með timann, misnota hann til tjóns og skaða, ógæfu
og vanza bæði fyrir sjálfa okkur og aðra.
Einhver kann að segja: Ég á minn tima sjálfur. Ég má sóa
honum og fara með hann eins og ég vil.
En ertu nú alveg viss um, að þú sért að fullu laus við að þurfa
að bera nokkra ábyrgð á tíma þínum? Ég held, að þér sé bæði
hollt og nauðsynlegt að endurskoða þá afstöðu þína og það
scm allra fyrst. Auðvitað ber þú ábyrgð á því dags daglega alla
asvina og í fjölda mörgum tilfellum bæði gagnvart þjóðfélag-
mu og öðrum mönnum yfirlcitt, hvernig þvi fer með þann
líma, sem þér hefur verið i hendur fenginn. Eða mundi það
enga ábyrgð baka þér, að nota liann lil þeirra verka, sem öðr-
l,m valda beinu tjóni og skoða? Finnst þér ekkert við það að
athuga þótt þú bregðist loforðum þinum og heitum og niðist á
tiltrú og trausti annarra? Eða að þú valdir þeim vonbrigðum,
þjáningum og tárum, sem vænzt þykir um ]ng og tengdir eru
þér nánustum böndum? Og þó er þetta ef til vill cinna dapur-
legast fyrir sjálfan þig vegna þess að með slíku áhyrgðarleysi
ert þú ekki aðeins að bregðast skyldum ])inum við Guð og
menn, heldur öllu þvi bezta, er i huga þinum og hjarta býr, og
gera líf þitt að ömurlegu afskræmi þess, sem það hefði getað
orðið og átt að verða, ef bú hefðir leitazt við að verja ævitíma
þinum á skynsamlegri og sjálfum þér samboðnari hátt. Og ég
er einnig á því, að sú ábyrgð þin nái miklu lengra, en þessum
takmarkaða tima þínum hér nemur.
.,Hvað vannstu drottins veröld til þarfa?
Þess verðurðu spurður um sólarlag“.
Ég held, að þjóðskáldið hafi sagt þessi fleygu orð i fullri al-
vóru, og að það sé okkur nauðsynlegra að muna þau en margt
annað.
Hvaðan hefur þú fengið bréf upp á það, að þú cigir þinn