Morgunn - 01.12.1970, Síða 35

MORGUNN
113
sáu. Þessu man ég auðvitað ekld eftir, og geri ég ráð fyrir að
þetta hafi horfið að miklu leyti, þvi sem harn man ég ekki oft
eftir að ég sæi það, sem óeðlilegt var, að undanteknum tveim
konum, sem oft voru hjá mér, þegar ég var ein, einkum þó þeg-
ar ég var lasin, sem oft kom fyrir. Ég held, að mér hafi þótt
þetta ósköp eðlilegt, var ekkert lirædd við þær. Þó stóð mér
frekar stuggur af annarri þeirra. IIiiu var roskin kona, lág
vexti og gildvaxin. Andlilið var ekki frítt, en einbeitt — svip-
urinn fremur harður. Hún var svartklædd, en hvit brydding
eða kragi í hálsmál og dökkur „kappi“, sem kallað var, á höfði.
Hárið slétt, skipt í miðju. Hin konan var kornung, há og grönn.
Andlitið ákaflega bjart og frítt, augun stór og dökk. Hún var í
skikkju eða hjúp, hvítri, og eins og hlæju yfir hárinu, sem lá
mður með vöngunum. Blæjan var lika hvit. Aldrei gerði ég
mer grein fyrir háralitnum.
Þessar tvær konur komu alltaf saman inn i herbei'gið eða
voru þangað komnar áður en ég vissi af. Eldri konan kom
hægra megin við mig, stóð oft við fótagafl, ef ég lá í rúminu;
hin stóð við vinstri öxl. Áhrifin voru svo gagnólik frá þessum
tveim verum, — gustur frá þeirri eldri, en blíða og mildi frá
hinni. Fannst mér stundum jafnvel eins og hún færi mjúkum
höndum um mig alla vinstra megin.
Þá yngri kallaði ég Huld. Hefur þar liklega verið um áhrif
^rá álfasögum að ræða, því snemma fylgdist maður með alls
konar sögum og ævintýrum. Sú eldri var nafnlaus. Svo vænt
þótti mér um, þegar Huld birtist, að ég gerði mér að góðu, þó
hin væri með. Margt talaði ég við Huld og fannst hún og
oiamma bezt skilja gleði mina og sorgir.
Þessar tvær verur sá ég og fann alltaf öðru hvoru fram að
Lvítugsaldri. En síðan kom aldrei fyrir, að ég sæi þær, og hef
eg þó stundum reynt að ímynda mér, að Huld liafi aldrei yfir-
gefið mig alveg.
Éinu sinni, þegar ég var barn, var frú Þórey frá Reykhólum
a ferð á Isafirði og gisti hjá okkur, enda var hún náfrænka
löður mins. Mamma sagði henni frá þessum kunningjum min-
um. Var hún með getgátur um eldri konuna, að hún væri ein-
8