Morgunn - 01.12.1970, Qupperneq 50

128
MORGUNN
Hann þakkaði mér fyrir, brosti dálítið efablandinn á svip-
inn og hvarf síðan í mannþröngina fyrir utan.
Daginn eftir komu þau á ný, bláklædda stúlkan og ungi mað-
urinn, og gera orð eftir mér. Þau biðja um að fá að segja við
mig nokkur orð í einrúmi. Það geislaði af þeim gleðin og ham-
ingjan. Þau sögðust vera komin til þess að þakka mér. Ég varð
öldungis hissa, en beið átekta. Stúlkan skýrði mér nú frá þvi
dálitið undirleit, að hvm hefði trúlofazt manni, sem lienni að
vísu féll vel við, en hann hefði þó ekki unnið ást hennar, því
hún sagðist alltaf hafa elskað unga manninn, sem nú stæði við
hlið hennar. Hann var líka bálskotinn, en hafði ekki haft
kjark til að játa henni ást sína fyrr en nú, er þau höfðu borið
saman bækurnar um það, sem ég hefði lesið i lófa þeirra beggja.
Og nú voru þau harðtrúlofuð og hamingjusömust allra á jörð.
Ég bað þau að taka ekki lófalestur minn allt of hátíðlega. En
þau bara hlógu og sögðu, að allt hefði staðið heima, sem ég
sagði þeim. Og nú væru þau ósegjanlega sad og glöð, þar sem
allt væri nú fallið í ljúfa löð á milli þeirra. Þau buðu mér
meira að segja í brúðkaupið, þegar þar að kæmi. Og ég fór, og
það var reglulega skemmtilegt. Ég hitti þau aftur eftir þrjátíu
ár. Þau áttu þá uppkomna sonu. En þau voru enn jafnskotin
hvort í öðru og sögðust aldrei geta fullþakkað skólastelpunni,
sem las í lófa þeirra beggja í tjaldinu forðum, því henni ættu
þau lífsgæfu sína að þakka.
Orðrómurinn um lófalestur minn barst út, og ég liafði bók-
staflega engan frið fyrir fólki á öllum aldri, sem alll af var að
bjóða mér heim til sín og þrábiðja mig að lesa í lófa. Ég hafði
síður en svo gamnn af þessum heimboðum og kom heim dauð-
uppgefin á sál og líkama. Einstöku menn misnotuðu gáfu mina
og spurðu mig um það, sem betur hefði mátt kyrrt liggja. Þeg-
ar mamma komst að því, fyrirbauð hún mér að lesa í lófa
framar.
Samt fór það nú svo nokkrum mánuðum seinna, að ég byrj-
aði á þessu að nýju. Prestur nokkur, — hann var aldavinur
bróður Evelyn Kynaston, sem líka var prestur — skrifaði þess-