Morgunn - 01.12.1970, Blaðsíða 75

MORGUNN
153
áhorfendum mun þvert á móti fjölga hér með hverju ári.
Menn viðurkenna það með réttu, að þar er margt ágætt efni,
gagnlegt, fræðandi og skemmtilegt á ferðinni og oft í aðgengi-
legu formi. Gagnrýnin á það, sem þessi furðutæki flytja okk-
ur, hvort heldur hún er rétt eða röng, sanngjörn eða ósann-
gjörn, stafar yfirleitt af því, að menn kjósa að fylgjast með því,
sem þar er flutt, stendur engan veginn á sama um það, sem þar
er á boðstólum, gera sér ljóst, að þarna er, eða að minnsta kosti
getur verið um ein allra áhrifamestu tækin til margháttaðrar
fræðslu, menningar og mannbóta að ræða.
Ég er hljóðvarpi og sjónvarpi þakklátur fyrir margt, og ég
veit, að svo er um þjóðina alla. Hins vegar efast ég um, að
æskilegasta þróun þess sé áframhaldandi lenging dagskrártim-
ans, unz glamrað er allan sólarhringinn. Hitt met ég meira,
hvernig og hvers háttar það er, sem þessi tæki flytja okkur. Ég
hef þá skoðun, að það sé ekki aðeins æskilegt, heldur eðlilegt
og raunar sjálfsagt, að á öllum sviðum sé stefnt að þvi að ná
lengra og hærra því, sem er, og gera jafnvel það góða betra en
það var. Batnandi manni er bezt að lifa, einnig batnandi bók-
menntum og listum og batnandi útvarpi. Þess vegna er það í
mínum augum fullkomið álitamál, hvort okkur væri það betra
að vera alfullkomnir, heldur en hitt, að vera á margan hátt
breyzkir og syndugir, en eiga jafnframt hæfileikann til þess að
verða vaxandi menn og batnandi — og nota þann hæfileika
eftir beztu getu. Og ég hef óbilandi trú ó útvarpinu til fram-
fara og góðra hluta og jafnframt trú á hinu, að minnsta kosti
með þessari þjóð, þurfi slík framför engan veginn að verða á
kostnað bókarinnar. Hér muni batnandi útvarp og batnandi
bókmenntir geta staðið hlið við hlið og beinlínis stutt hvort
annað. Og mér virðist sú reynsla, sem þegar er fengin, benda
ótvírætt í þá átt.
Æskilegt hefði verið að geta hér þeirra helztu bóka, sem þeg-
ar eru komnar hér á bókamarkaðinn eða von er á fyrir þessi
jól. En til þess er því miður ekki rúm í ekki stærra tímariti en
Morgunn er. I því efni verð ég því að taka það róð, að minnast
fáum orðum á þær bækur einar, sem snerta þau mólefni, sem