Morgunn - 01.12.1970, Blaðsíða 78

156
MORGUNN
hafði hann hlustað á hádegisútvarp og svo lagt sig. Hann bjó
innst inni í dölum Eyjaf jarðar og kom engin frétt um lát hans,
hvorki í blöðum né útvarpi, fyrr en nokkrum dögum síðar.
Fregnin um lát hans kom mér ekki á óvart. Það var líka likt
honum að vilja koma við hjá mér áður en hann héldi lengra
áleiðis. Þótt hann vœri 18 árum eldri en ég, var alltaf svo kært
með okkur.
Hina frásögnina hefur ritað Hulda S. Helgadóttir, og er hún
á þessa leið:
Það er hráslagalegur siðsumardagur árið 1966. Ég hraða för
minni norður Snorrabrautina, og erindi mitt til Reykjavíkur í
dag er að vera til aðstoðar á miðilsfundi hjá Hafsteini Björns-
syni að Laugavegi 76. Hinn aðstoðarmaðurinn er Ulfur Ragn-
arsson læknir.
Einn fundargesta er langt að kominn, miðaldra fræðimaður
af dönskum ættum, og hlaut hann uppeldi sitt á meðal inn-
fæddra Eskimóa á yztu mörkum hins byggilega heims í Græn-
landi. Fundurinn hefst á venjulegan hátt með því, að við biðj-
um sameiginlega bæn og syngjum sálminn: „Á hendur fel þú
honum . . .“.
Að þvi loknu er miðillinn fallinn i dásvefn og stjórnendur
hans taka að tala við okkur.
Prófessor Svend Frederiksen skilur vitanlega ekki orð i ís-
lenzku, enda er hann hér á ferðalagi með aðeins nokkurra daga
viðdvöl, en Úlfur læknir túlkar jafnóðum á dönsku hinar kjarn-
góðu lýsingar Finnu og Runólfs, og ég sé, að gesturinn fylgist
með af lifandi áhuga.
Það væri líka synd að segja, að vinir hans, sem fluttir eru
yfir landamærin, láti þetta tækifæri ónotað til að láta hann
vita af nærveru sinni. Hjá honum er lýst stórum hópi fólks, og
í beint samband til hans kemur fólk, sem talar við hann á
dönsku, og hann ræðir við það á því máli. Hann lætur i ljós
ánægju sína, og mér finnst jafnvel eins og hann hafi tæplega
búizt við svo undraverðum árangri af för sinni á fund ís-
lenzka miðilsins. En undrun hans átti eftir að verða ennþá