Morgunn - 01.06.1980, Síða 29

ÆVAR R. KVARAN:
HEFUR KIRKJAN BRUGÐIST?
I.
Fyrir nokkrum árum héldu nemar í guðfræðideild Háskóla
Islands þriggja daga ráðstefnu þar sem taka skyldi til rann-
sóknar eina hlið prestsstarfsins sérstaklega, nefnilega pre-
dikunina. Ég var beðinn að flytja erindi um framsögn eitt
kvöldið á þessari ráðstefnu, því þekking mín á þessu sviði
var talin skipta máli í predikun. Mér var það að sjálfsögðu
ljúft. Á þessum fundi voru saman komnir guðfræðinemar
og nokkrir ungir prestar hér úr höfuðborginni. Eftir erindi
mitt fékk ég að vera viðstaddur hringborðsumræður fundar-
manna og er mér það mjög minnisstætt. Umræðumar voru
ákaflega frjálslegar og óþvingaðar og sögðu hinir ungu prest-
ar frá ýmsu úr reynslu sinni. Það sem þótti langskemmti-
legast af frásögnum þeirra voru frásagnir af slæmri sókn
að messum hjá þeim. Tóku hinir ungu prestar fljótt að skáka
hver öðrum í ótrúlegum frásögnum af slíku og man ég til
dæmis að einn þeirra sagðist einu sinni hafa messað hér í
bænum fyrir fimm manns.
Þótti hinum ungu guðfræðinemum þetta hin besta skemmt-
un, þótt mér væri satt að segja ekki alveg ljóst í hverju hún
gæti legið. Talið barst síðan að predikuninni og kirkjusókn
almennt. Virtust fundarmenn almennt vera þeirrar skoðunar
að kirkjusókn væri afardræm í Reykjavík og væri enn að
draga úr henni.
Komu fram ýmsar skoðanir á þessu efni og sýndist sitt
hverjum. Hvergi kom þó fram sú skoðun, að efni predikun-
arinnar kynni að eiga einhvem þátt í þessu. Fremur var talið