Morgunn - 01.06.1980, Qupperneq 32

30
MORGUNN
persónulega skoSun sína, að hann líti á huglækningar sem
eina grein kristninnar i tengslum við fyrirbænir og „ábyrga
ræktun trúarþelsins“, eins og hann orðar það. En svo bætir
hann því við, að menn þykist vita, að kirkjan líti óhýrum
augum á allar „patentlausnir“, en svo kallar hann slíkar
lækningar, ef hvorki Guð né Kristur séu nefndir á nafn.
Ösköp leggja þessir blessaðir prestar mikið upp úr orSunum.
Er ekki nóg að hafa kærleikann í hjarta sínu, þegar þjáðum
er líknað? Ber að skilja þetta svo, að huglæknir, sem játar
aðra trú en þá kristnu sé með „patentlausn“ af því að hann
nefnir ekki Krist? Á maður að trúa því, að þessum lærðu guð-
fræðingum, sem væntanlega hafa lesið sögu trúarbragðanna,
sé það enn óljóst, að hin margvislegu trúarhrögð eru einungis
mismunandi leiðir að sama marki — til Guðs?
Séra Ámi segir, að persónulega treysti hann best háskól-
um og vísindamönnum til þess að rannsaka sálarlíf
mannsins, þessa heims og annars. En hvers vegna í ósköp-
unum vekur kirkjan þá ekki athygli á þessum rannsóknum
og styrkir þær? Hvorttveggja hefur Sálarrannsóknafélag
Islands þó gert af litlum efnum sínum.
Það er einmitt deyfð og sofandahóttur kirkjunnar í þess-
um málum sem veldur því að kirkjurnar em að tæmast. Það
er eins og þessir menn hafi ekki opnað rit dr. Erlends Har-
aldssonar um visindalega könnun á dulrænni reynslu Islend-
inga, trúarviðhorfum og þjóðtrú og gert sér grein fyrir því
að yfirgnæfandi meiri hluti landsmanna hefur orðið fyrir
sálrænni reynslu og leitað hjálpar huglækna, þegar allt ann-
að hefur brugðist. Þegar yfirmenn íslenskrar kirkju sýna
þessum málstað þvi andúð og tortryggni, þá eru þeir að bjóða
byrginn persónulegri reynslu meiri hluta landa sinna og það
er þvi eðlilegt að slíkt fólk telji sig eiga lítið erindi í kirkju,
þar sem gefið er í skyn i predikunum að sálrænir hæfileik-
ar séu eitthvað sem einungis tilheyri bibliusögnum fornald-
ar. Hér er að ræða um svo ótrúlega vanþekkingu að með ólík-
indum má telja.
Ég vil þó taka það skýrt fram hér, að margir góðir prest-