Morgunn - 01.06.1980, Qupperneq 47

BÆKUH
45
skilningi hins deyjandi manns hrein útþurkun eða nýtt upp-
haf?
Þessu er reynt að svara í þessari bók, sem hér er til um-
ræðu og hefur hlotið nafnið SÝNIR VIÐ DÁNARBEÐ, en
heitir á ensku AT THE HOUR OF DEATH (Á dauðastund).
Ég las þessa bók á ensku strax og hún kom út (1977), því
ég hef áhuga á þeim málum sem hún fjallar um og fagna ég
því mjög að hún skuli nú komin út á íslensku, því þetta er
ein merkilegasta bók sem hér hefur komið út.
Að vísu mun hún ekki vekja neina eftirvænting hjá þeim,
sem kjósa að lifa lífinu eins og dauðinn komi manni ekkert
við. En ætli þeir séu svo margir, þegar betur er að gáð?
Það hygg ég ekki vera. Auðvitað hljótum við öll að vilja
vita eitthvað meira um þessi óhjákvæmilegu örlög okkar.
Til eru þeir sem telja þetta efni víst eins konar einkamál
svokallaðra spiritista, en vilja hvorki sjá þá né heyra. Þeir
hafa ekkert að óttast i sambandi við þessa bók. Þeir geta
verið vissir um það, að hún er ekki skrifuð af „andatrúar-
mönnum“ þeim, sem þeir hafa svo mikinn ýmugust á. Hún
er skrifuð af tveim vísindamönnum, sem njóta fyllsta trausts
starfsbræðra sinna sökum vísindalegrar varfærni, eins og
bókin ber augljóslega með sér.
Mér er það sérstakt ánægjuefni, að hinn frægi sálarrann-
soknarmaður dr. Karlis Osis skuli af öllum þeim mörgu, sem
hann átti kost á að velja sem samstarfsmann við þetta feikna-
erfiða rannsóknarefni hafa valið til þess Islendinginn dr. Er-
lend Haraldsson. En hann hefur þegar vakið mikla athygli
a sér fyrir hinar merkilegu rannsóknir sínar á dulrænni
reynslu íslendinga, trúarviðhorfum og þjóðtrú í bókinni
ÞESSA HEIMS OG ANNARS, sem út kom í fyrra. Dr. Er-
lendur er dulsálarfræðingur og starfar við Háskóla Islands
°g fjallaði doktorsritgerð hans, sem hann flutti við háskól-
ann í Freiburg í Þýskalandi 1972 um „Breytingar á blóðfræði
sem vísbendi um dulskynjun“. Erlendur starfaði að rann-
soknum fyrir bandaríska sálarrannsóknafélagið 1972 og 1973,
en hefur verið lektor við Háskóla Islands siðan 1974.