Morgunn - 01.12.1982, Síða 67

GREINASYRPA „ÚR HEIMI VÍSINDANNA“:
(4. þáttur)
ÞÓR JAKOBSSON:
ERFÐIR OG EÐLI LÍFSINS
Einstigi eða alfaraleið
Það er ekki heiglum hent að vita með vissu, hvar megi
búast við mestum framförum í vísindum næsta áratuginn.
Margar uppgötvanir skjóta upp kollinum flestum að óvör-
um: einhver mauriðinn náungi hefur rétt einu sinni haft
heppnina með sér og dottið einn síns liðs niður á nýstár-
lega staðreynd. Sigri hrósandi færir hann hana þeim, sem
hamast í hópum með sveittan skallann í sviðsljósinu —
þar, sem árangurs hafði verið helst að vænta.
Vísindamaður getur kosið að vera einn á báti eða skip-
að sér í flokk. Annars vegar er hættan á litlum árangri,
þegar farnar eru ótroðnar slóðir. Hins vegar er mun meiri
vissa um að tímanum sé vel varið, þegar fengist er við
„tískuverkefni". En þar er þá samkeppni við stéttarbi’æð-
ur að sama skapi meiri.
Líkt og listamenn geta vísindamenn hagað störfum sín-
um á ýmsa vegu, samkvæmt ólíku upplagi. Sumir kjósa
að dútla í kyrrþey upp á von og óvon, alla vega sjálfum
sér til ánægju, og þeir geta jafnvel veitt sér að sinna öðru
sem lífið hefur upp á að bjóða. Aðrir fórna öllu fyrir verk-
efnið. Þeir vita hvar geimið er í bænum, þeir þekkja „tísku-
verkefnin“ sem „Big Science“ hefur um þessar mundir